Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ŁukaszGaweł
Zaginionyświat–edukacjamuzealnaaproces
zarządzaniadziedzictwemkulturowym
Muzeasąinstytucjamipowoływanymidoistnieniawceluochronydziedzictwa
kulturowego.Nierozstrzygniętymproblemempozostajejednak,comieścisię
wpojęciunochronadziedzictwa”
.Badającrzeczywistośćorganizacyjnąmuzeów,
podzielonychwewnętrznienaróżneobszary,piony,działyitympodobne,moż
-
nasięszybkozorientować,żewystępujetubardzowieledefinicjidziedzictwa,
podejśćdozagadnieniajegoochrony,dostrzegalnesątakżewielkieróżnice
wodniesieniudopodstawowychobowiązków,jakiemuzeumpowinnopełnić
wobecspołeczeństwaczyspołecznościlokalnej.Wtensposóbodlattrwaspór
pomiędzytymi,którzyzawszelkącenęchcąchronićzbiory(nawetkosztem
utrudnieniadostępudonichodwiedzającymmuzea),itymi,którzycałąswą
energiępoświęcająkreowaniuświata,gdzietezbiorybędąnrozumiane”
,awkon-
sekwencji-potrzebne,czylibezpieczne.
Punktemwyjściadlaniniejszegotekstubędzierefleksjanaddziedzictwem
kulturowymwkontekściezarządzania.Chciałbymzadaćtuistotnepytania
dotyczącezarównodziedzictwa(jegocharakteru),jakiprocesuzarządzania
nim.Doświadczeniewieloletniejwspółpracyzróżnymiinstytucjonalnymi
podmiotamikulturykażemitwierdzić,żejednymznajważniejszych,głównych
zadańzarządzaniadziedzictwemjestedukacja,dziękiktórejmożemypostrzegać
dziedzictwojakoprzestrzeńkulturowejnegocjacji,budowaniawolności,zarów-
noswojej,jakiotaczającychnasludzi.Jestemprzekonany,żetylkopoznawanie
dziedzictwa-własnegoiobcego-możetworzyćpostawytolerancji,otwartości,
szacunku.Tymsposobemzbiorymuzealnestająsięczymświęcejniżtylko
cennymiartefaktamiczyunikatowymiświadectwamiprzeszłości.
Wczęściempirycznejtekstzostałopartynawywiadachprowadzonych
zosobamipracującymiwDzialeEdukacjiMuzeumNarodowegowKrakowie.
