Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zaginionyświat–edukacjamuzealnaaproceszarządzaniadziedzictwemkulturowym
19
niszczącrzeźbypochodzącezVIwieku.Przedzniszczeniemnieuchroniłich
anisolidarnyprotestprzedstawicieliniemalcałegoświata,anifakt,żeposągite
byływpisanenaListęŚwiatowegoDziedzictwaKulturowegoUNESCO.
Wświetlepowyższychstwierdzeńnależypodkreślić,żeistniejetylkojedno
kryteriumpozwalająceuznaćdanedobrakulturyzawłasnedziedzictwo-po-
zytywnystosunekemocjonalny.Innymisłowy,jedynymparametremwartoś-
ciującymdziedzictwosąemocje(wwymiarzeosobistym)lub-nazywającje
inaczej-ideologia(wwymiarzezbiorowym).
To,coniebudziwątpliwościwwymiarzeosobistym(niemanifestowane
indywidualnewyborypozostająsprawąprywatną,conajwyżejniekiedywzbu-
dzajązdziwienie),możesięstaćpoważnymproblememnapoziomielokalnym,
regionalnym,oogólnokrajowymniewspominając.Jaknapisanowyżej,dzie-
dzictwojestwyboremnawskrośsubiektywnym,askoroniemaobiektywnych
kryteriówuznawaniaczegośzadziedzictwo,trzebauznać,żestanowionowybór
ideologiczny.
Dlategoniemasensupytać,czydziedzictwomożnawykorzystaćjakonarzędzie
polityki,ponieważjestonobezsprzeczniewykorzystywanewtymcharakterzeprzez
różneinstytucjepodległeorganomwładzyomniejszychlubwiększychuprawnie-
niach.Oczekiwaniawobecdziedzictwasąwielorakie.[...]Dziedzictwojestczynnie
wykorzystywanedowielucelówpolitycznychispołecznych,międzyinnymidolegi-
tymizowaniaideipolitycznychispołecznych,stanowieniaprawaoróżnymzasięgu
terytorialnym,włączanialubwyłączaniagrupspołecznychlubkulturowychalbo
wspomagania,identyfikacjiidobrobytugrupczyosób.Możnanawettwierdzić,że
dziedzictwo,ponieważjestwytworemwspółczesnościuformowanymwedlepotrzeb
dzisiejszychczasów,jestzdefinicjiprzydatnewewspółczesnychspołeczeństwach
(Ashworth,2007,s.29-30).
Podstawowepytanie,którenależyzadaćwkontekściezarządzania,brzmi
więcnastępująco:doczegojestprzydatnedziedzictwo?Wwymiarzeogólnym
najczęściejpojawiająsiępostulatyzarządzaniadziedzictwemdladobrapub-
licznego(GutowskaiKobyliński,2011).
Analizującfenomendziedzictwakulturowegoorazproceszarządzanianim
(realizowanywinstytucjachgromadzącychzasobykulturowe,służbachochrony
iplanowania,instytucjachkultury,komercyjnychpodmiotachturystycznych
itp.),możnadojśćdoprzekonania,żedziedzictwokulturowestanowiswoiste
uniwersumwpływającenakażdyaspektdziałalnościczłowieka.Odkilku-
dziesięciulatpostrzegasięjejakozasóbmogącyrealniewpływaćnarozwój
regionów(Murzyn-Kupisz,2012).Stałosiępodstawąwielkiegosektoraokre-
ślanegomianemturystykikulturowej(vonRohrscheidt,2010),stanowiistotną
składowąsektorakreatywnego(Florida,2010).Umożliwia(wramachdziałań
