Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
14
Międzyniewiedząafilologią
Szymutkidopierofilologicznalekturaumożliwiaujawnienieautorskiejsygna-
turywpisanejzarównoweseje,jakiartykułyczypracenaukowe.
Rozdziałdrugijestpoświęconyanaliziewczesnejtwórczościfilologa-tej,
któranigdyniezostaławłączonawobszarwiedzynajegotemat.Napocząt-
kupoddajękrytycedotychczasowąrecepcjępracSzymutki,wktórejzwykle
przyjmujesię,żedopierowrazzprzełomem1989r.,umożliwiającymmówie-
nieośląskościpozaramamiPRL-owskiejpolitykihistorycznej,orazpierw-
szymiwystąpieniaminasesjachśląskoznawczych,mógłonpisaćoswojej
podmiotowej,regionalnejntutejszości”.Naprzykładziejuweniliównaukowo-
-krytycznychSzymutkiwykazuję,żewjegopisarstwieodpoczątkudasięprze-
śledzićpodejmowanąjawnielubtylkoimplikowanąproblematykęśląskiejtoż-
samości,związkuliteraturyzrzeczywistościąhistoryczną,złożonychrelacji
międzyróżnierozumianymncentrum”aróżnierozumianyminperyferiami”
orazkwestięmiejscahumanistykiwewspółczesnymświecie.
Obserwacjedotyczącestrategiinarracyjnychsłużącychmaskowaniupod-
miotowejperspektywyorazzagadnień,jakieSzymutkopodejmowałjużwswo-
ichnaukowychdebiutach,stanowiąpunktwyjściadorozdziałutrzeciego.
AnalizujęwnimzwiązekmiędzyteoriąpowieściParnickiegostworzonąprzez
Szymutkęalokalnościąfilologa,którywtytulerozdziałuokreślammianem
nkonkretyzacji”,korzystajączewskazóweksamegoautoraNagrobkaśwypo-
wiadającegosięzdużymuznaniemoteoriidziełaliterackiegoRomanaIngar-
dena.Materiałudobadańdostarczająpierwszeartykułyfilologapoświęcone
powieściopisarzowi:ZrozumiećParnickiego-książkowawersjapracydoktor-
skiejdotyczącejKońcanZgodyNarodów”,orazszkiceinterpretacyjnezlat1995-
2008,którestanowiąjedynedostępneśladyponieukończonymkomentarzu
doSłowaiciała.Mimożewswoichpóźnychesejachfilologpodkreślał,iżjego
konkretyzacjaParnickiegomawielewspólnegozjegowłasnymświatopoglą-
dem,parnickologicznepracejakdotądniezostałynależyciezinterpretowane.
ZazwyczajfunkcjonowaływwąskimkręguznawcówprozyautoraSrebrnych
orłów,coprzyczyniłosiędostworzeniawizerunkuSzymutkijakonbadacza”,
którypoprostuodnalazłuParnickiegotematyinteresującegoosobiście.Rów-
nieżsamautorutrwalałniewiedzęnatemattejdziedzinypraktykliteracko-nau-
kowych,utożsamiającwniektórychautokomentarzachdokonanąprzezsiebie
konkretyzacjęParnickiegozestereotypowymwyobrażeniemofilologicznejpra-
cy.Wtymrozdzialestaramsięjednakwykazać,żeSzymutkowakonkretyzacja
Jagiellońskiego,Kraków2016,s.117.CytatzFoucaultaniebezpowoduzostajezapośredni-
czonyiprzywołanyzarozprawąBilczewskiego.Jakzauważabowiemkrakowskikomparatysta,
towłaśnierozumieniefilologiijakodziedzinywiedzy,wktórąujejzaraniazostaławpisanawie-
lowymiarowośćsłowa,n(ś)pozostaniedlawieludzisiejszychkomparatystówjednymznaj-
trwalszychinajbardziejinspirującychosiągnięćówczesnejzmianywmyśleniuojęzyku”
.
