Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
raka,postrzeganegonarazietylkoprzezswoje„objawy”.
Jednakżemożliwejest,żewwieluprzypadkach
rozstrzygnięcieniejesttakoczywiste.Wspominamy
otymniewtymcelu,bywdawaćsięwpolemikę
zpozytywizmem,aletylkożebyzwrócićuwagęnanader
ogólnycharaktersformułowańużytychtudla
charakterystykipozytywistycznegoprogramuoraz
namożliwośćrozmaitychiniezgodnychinterpretacji,
jakiewsamejmyślipozytywistycznejbywałyowej
ogólnejregulenadawane.Chcemywszakżezachować
naraziepewienstopieńnieokreślonościgeneralnych
reguł,abymogłyonesłużyćjakonarzędzie
wyodrębniającepewiennurtwdziejachfilozofiidość
znaczny,bezwiązanianazwy„pozytywizm”zniektórymi
tylkopostaciamiowegonurtu.
Powtóre:regułanominalizmu.Regułatamogłaby
właściwieuchodzićzakonsekwencjępoprzedniej,lepiej
jednakwyszczególnićjąosobno,jakożewkontrowersjach
filozoficznychnieczęstozdarzasiętak,żebypewiensąd
filozoficznieważnywynikałzinnegofilozoficznieważnego
wsposóbbezwzględnienieuchronny,aniejakachwiejność
słówsprawia,żeprzypewnychdystynkcjachdajesię
łatwoutrzymaćdwasądy,któreprzypierwszym
spojrzeniurazićmusząjaskrawąniezgodnością.Reguła
nominalizmutotyle,cozakazprzypuszczania,
byjakakolwiekwiedzaformułowanawterminach
ogólnychmiaławrzeczywistościinneodpowiednikianiżeli
jednostkoweprzedmiotykonkretne.Probleminterpretacji
wiedzyztegopunktuwidzeniazostał,jakwiadomo,
sformułowanyusamegoźródłamyślieuropejskiej.Kiedy
Platonrozważałpytanie:oczymwłaściwiemówimy,
kiedymówimy,naprzykład,otrójkącie?albo
osprawiedliwości?–formułowałpytanie,któredodziś,
winnychwersjachsłownych,nieutraciłożywotności.
Mówimy,powiadalifilozofowie,żesumakątów
wewnętrznychtrójkątarównajestsumiedwóchkątów
prostych.Aleczegowłaściwiedotyczynaszawypowiedź?
Nietegolubowegociałatrójkątnego,skorożadneniejest
trójkątemabsolutniedoskonałym,spełniającymwszystkie
