Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
plastikowychinkubatorów,wktórychleżaływręczniewiarygodnie
maleńkiedzieci.StawałprzyinkubatorzesynkaipatrzyłnaTylera,
najegochudziutkieciałkoowiniętepieluszkąrozmiaruserwetkizbaru
szybkiejobsługi.Rodziceinnychleżącychtamdziecizawsze
wyglądalinazmęczonychizmartwionych,taksamojakRobert,aleoni
przychodziliwodwiedzinyparami,mieliwięcprzynajmniejsiebie
nawza​jem.
Robertpatrzyłzprzerażeniemnasynkaimyślał:Jestemwszystkim,
comasznatymświe
​
cie,mały.
Niebyłtonajlepszystartwżycie–bezmatki,zojcem,którynie
mógłjeść,spaćaniwytrzymaćgodzinybezpłaczu.Permanentnie
wyczer​panyizała​manyRobertnapewnowie​działtylkodwierze​czy:
1.
2.
Byłwszyst​kim,comiałTyler.
Niebyłwystar​cza​jący.
Przezostatniedwalatajakośsobieradził,udałomusięzachować
pracęizapewnićTylerowijedzenie,ubranieidachnadgłową.
Odsunąłsięodprzyjaciół,niechciałbowiemichlitości,adotegojako
samotnyojciecnoworodkaniemógłprzecieżsobiepozwolić,żeby
popracywyskoczyćzkumplamidorestauracji.Musiałwychodzić
zredakcjipunktpiąta,żebyodebraćTylerazeżłobka.Potemtrzeba
byłopędzićdodomuipodaćmukolację.Następniezabawa,kąpiel
i–jeśliRobertmiałszczęścieiTylerzdecydowałsięzasnąć–spanie.
„Instrukcjaobsługi”dzieciwyraźniestwierdzała:wżyciumalucha
musipanowaćustalonastruktura,inaczejzapanujechaos.Robertmiał
jużwżyciudośćchaosu,starałsięwięcniezaburzaćcodziennej
rutyny.
KiedyTylerwreszciezasypiał,Robertsurfowałbezmyślnie
pokanałachTValbograłnalaptopiewPoje
​
dy
​
nek
wojow
​
ni
​
ków.CzasemtowarzyszyłmuBartholomew,rudykocur,ale
tobyłarzadkość.Bartholomewkiedyś,jeszczeprzedślubem,należał
doAnny.Nazywałagowżartachswoimpierwszymmężem,
bozazdrośniejejpilnowałinigdynieprzekonałsiędoRoberta.Teraz,
kiedyjejzabrakło,kocurprzyjmowałodniegojedzenieipozwalałsię
odczasudoczasupogłaskać,aleniedawałmuzapomnieć,żenie
mamowyoniczymponadtolerowaniegozuwaginajegorolę
dostawcykarmy.
CzyRobertczułsięsamotny?Otak,dobólu.Alebyłteżzbytzajęty
izmęczony,żebycokolwiekztymzrobić.KiedypołożyłjużTylera
dołóżka,pozwalałsobienadwie–trzygodzinkibezmyślnegogapienia