Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Pocałowałemjąwczubekgłowy.Takjakmiałem
wzwyczajuzakażdymrazem,kiedyjąodwiedzałem.
Równieżwtedy,kiedyonaspała,ajawychodziłem.
–
Emma
?
Zasłoniłemdłoniąnazwiskoautoranaokładce.
–Jednaztwoichulubionych.Pamiętasz,kto
jąnapisał?
Francyostrożniepodeszładomoichsłów,aledałem
jejczas.Trzymałaksiążkęiwidziałem,żenawet
taczynnośćsprawiajejtrochęproblemu.Mrugała
cosekundę,spoglądającnamnieprzepraszającym
wzrokiem.
–Nieszkodzi.JaneAusten.Twojaulubionaautorka.
Pożyczyłemcijednązjejksiążek,gdyodwiedziłemcię
wdomukultury,wktórymćwiczyłaś,apotemzabrałem
ciędosiebie.ZostawiłaśjąudziadkówwNiemczech.Nie
przejmujsię,przypomnimysobiewszystko,OK?
Uśmiechnąłemsię,zabierającodniejksiążkęikładąc
nastoliku,naktórymwwazoniewidniałajednabiała
róża.Zmrużyłemoczy,wgłowiemająctegopieprzonego
Nordwoodaispiąłemsięmomentalnie.
–Ładna–powiedziałem.–Odkogo?
–OdCedrica.Niemampojęcia,ktotojest.
Rozbawiłamniejejodpowiedź.Przyniosłamipoczucie
ulginatyle,żecichosięzaśmiałem,przenoszącoczy
nazdezorientowanądziewczynę.
–Dlaczegosięśmiejesz?–spytała.
–Przepraszam,tobyłonienamiejscu,niemniejnie
będęukrywał,żetaodpowiedźmniezadowoliła.Jeśli
