Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Nachylasię,żebywyjąćcośzjednejzniższychpółek,asuknia
lekkosięunosi,odsłaniającszczupłeuda.Zaciskampowiekiiliczę
oddziesięciudojednego,próbującodsunąćodsiebietenwidok.
–Dlaczegorobisztakąminę?
DoteraźniejszościprzywołujemniegłosNoel.Otwieramoczy.
–Eee,nieważne.Pomogęci.
Wzdycha,poczymsięodwracaiotwieraszafkę.Talerzeznajdują
sięnagórnejpółceipróbujeichdosięgnąć.
–Niepotrzebnamitwojapomoc–oświadcza.
Noeljestkilkacentymetrówzaniska,abywyjąćtalerze.Stajęzanią
ikładędłońnajejtalii,żebyjejniewystraszyć.Unoszędrugąrękę
izdejmujęzpółkinaczynia,poczymsięcofamikładęjenablacie
obokwyjętychprzezniąpudełek.
Jejtwarzidekoltpokrywauroczyrumieniec,ajazmuszamsię
dopowstrzymaniauśmiechu.Budzitomojąwielkąciekawość–skoro
jąpociągam,todlaczegoztymwalczy?
Odchrząkaiprzybieraneutralnywyraztwarzy.Zaczynaotwierać
pojemnikizabsurdalniezdrowowyglądającymjedzeniemiprzyrządza
zniegosałatkę.
–Czytosąnasiona?–pytam,przyglądającsięmałymbrązowym
kuleczkom.
–Tokomosaryżowa.
–Ato?–Wskazujęnapojemnikwypełnionygęstymzielonkawym
płynem.
–Domowejrobotydressing.
–Noato?–Szturchampalcempojemnikzpokrojonąsałatą,
pototylko,abypoirytowaćNoel.Pozatymmamnadzieję,żewkońcu
namniespojrzy.
