Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nadzieję,żezaprzeczy.
–Nie,nie,wszystkowporządku,dziękuję.Tylkodziśjestostatni
dzień…Musimypotwierdzićliczbęgości.
–Achtak,przepraszam,byłampewna,żepotwierdzałam,coś
musiałomisiępomylić–skłamałam.–Oczywiście,żebędę,zanicnie
opuściłabymtegodnia!–Pokładysłodyczy,jakiebyłamwstanie
zsiebiewykrzesać,zaskoczyłynawetmniesamą.
–Towspaniale!–Dorotazdawałasięnaprawdęcieszyć.–Powiedz
mijeszczetylko…Zakładam,żebędzieszzosobątowarzyszącą?
–Wjejgłosiepojawiłasięnutaniepewności.
Mojarodzinawiedziała,jakpodchodzędokwestiizwiązków
iwolelimnieotoniepytać,bozazwyczajobrywałoimsię
zawtrącaniewmojeżycieprywatne.Gdyakuratbyłamwdobrym
nastroju,tozawszeodpowiadałamtosamo:jakpojawisięktoś,kto
będzienatozasługiwał,tozprzyjemnościąwamgoprzedstawię.Taka
odpowiedźzwykleichsatysfakcjonowała.Rozumiałamjednak,żetym
razemDorotapytawkonkretnymcelu.Zresztą,nigdyniezapytałaby
otozewścibstwa.Zabardzoszanujeczyjąśprywatność.
–Tak,będęzkimś–odparłam,niezastanawiającsięszczególnie
nadtym,ktotobędzie.Zazwyczajpartnerównaweselawybierałam
wostatniejchwili.Wyjątkiembyłyśluby,wktórychuczestniczyłam,
będącjeszczewzwiązku.Aletobyłolatatemu.
Powymianiejeszczekilkuuprzejmościpożegnałyśmysię.
Odłożyłamtelefonnabiurkoirozparłamsięwygodniewfotelu.
Odwróciłamsiędookna,zktóregorozpościerałsiępięknywidok
napanoramęmiasta.Wzięłamgłębokioddech.Sięgnęłamdotelefonu
biurowegoiwcisnęłamnumerMarty.
–Tak?–Odebrałaniemalodrazu.Siedziałacoprawdatuż
zamoimidrzwiami,aleniemiałamsiływstaćidoniejpodejść.
–Marta,czymogłabymcięprosićokawę?Bateriemisiępowoli
