Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Słowowstępne
Choćmetodologiębadańnaddyskursemokreślićmożnaprecyzyjnie,
tosamΠdyskurs”jakopojęciekluczoweniedoczekałsięwewspółczesnej
lingwistyce(główniestylistyceitekstologii)jednoznacznejdefinicji.Zda-
niemBożenyWitosz,matozwiązekzużyciemtegoterminunaróżnych
poziomachopisunaukowego:konkretnejwypowiedzi,styluindywidual-
nego,gatunkutekstu,rodzinyróżnogatunkowychwypowiedzipołączo-
nychwspólnątematyką,rodzinywypowiedziwyróżnionychzewzględu
naichwspólnenacechowanieideologiczne,rodzinywypowiedziwyod-
rębnionychzewzględunaprzynależnośćinstytucjonalnąichpodmiotów
orazrodzinywypowiedziwyodrębnionychzewzględunaichprzynależ-
nośćdookreślonejformacjikulturowej1.Zdaniembadaczki,dyskursnależy
postrzegaćjakoabstrakcyjnywzorzeczachowańkomunikacyjnychpełniący
funkcjęnormatywną2.
Mimopewnychróżnicwpojmowaniudyskursubadaczesązgodni,że
dyskursjestzjawiskiemkomunikacyjnym,atekst,któryjestjegoaktualiza-
cjąwokreślonejsytuacjikomunikacyjnej,wpisujesięwszerokorozumiany
kontekstspołeczno-polityczno-kulturowy.
Badaczedyskursuwyróżniajązwyklejegotrzygłówneodmiany:dys-
kurspolityki,dyskurspolitycznyorazdyskurspubliczny3.Tenostatni,
wprzypadkuniniejszejmonografiitytułowy,traktowanyjestjakonadrzęd-
nywobecpozostałych,ponieważzawierawsobiedyskursyinstytucjonalne
(wurzędzie,kościele,szkole,sądzieitp.),społeczno-zawodowe(naukowy,
językoznawczy)orazmedialne.
1B.WITosz:Dyskursistylistyka.Katowice2009,s.58.
2Tamże,s.220.
3Rytualnychaos.Studiumdyskursupublicznego.Red.M.CzyżeWskI,S.KoWalskI,A.PIo-
TroWskI.Wrocław2004,s.21.
