Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
odnormyzachowanietoefektpodpijaniainicwięcej.
Teraz,mieszkającznimodroku,wiedział,żetakie
rozmowyjaktabędąniedługocorazrzadsze.Jużteraz
ojcuzdarzałosięniepamiętaćtego,corobiłchwilę
przedtem,zostawiaćgarnkinaogniuczyniezdążyć
naczasdotoaletytylkodlatego,żegdywielokrotnie
wybierałsięwjejstronę,cośgorozpraszało,ażwkońcu
byłozapóźno.Jegomatkamiaładwalatawcześniej
wylew,apoparunastumiesiącachumarławzakładzie
rehabilitacyjno-opiekuńczym.Robertowibrakowałojej
ciepłaizrozumieniajaknigdywcześniej.Choćmiał
rodzinę,ojcaiprzyjaciół,niejednokrotnieczułsięsam
zeswoimiproblemami.Jegomłodszerodzeństwo
mieszkałozadaleko,bymócrzucićwszystkoiwpaść
poprostunakolację,gdybyłgorszydzień.Niktinnynie
mógłgraćroliojcawżyciujegodzieci.Aonodkrył,
żekompletnieniewie,jakmająterazwypełniać.
–Możepójdzieszzniądofryzjera?Tennarogujest
chybaotwartydopóźna–powiedziałpodłuższejchwili
milczeniaojciec.
–Dobrypomysł,aledzisiajniemogę–odpowiedział
Lew,kończącpośpiesznieposiłek.–Zapomniałemci,
tato,powiedzieć...Czymożeszdziśpołożyćdziecispać?
Kolegaprosiłmnie,żebymgozastąpiłdzisiajwklubie.
Jegożonaprzedwcześnieurodziła.
–Dzisiajniemogę.Mamplany.
–Plany?–zapytałzaskoczonyLew.
–Tylkosięztobądroczę.Niemamplanównawieczór
iraczejjużniebędęmiał,alewolałbym,żebyśmimówił
otym,żecięniebędzie,troszkęwcześniejniżzarazprzed
wyjściem.
–Jasne,tato.Przepraszam.
Spojrzałnazegarek.Miałjeszczedwadzieściaminut.
Akurattyle,byrozegraćjednąrundęnaplaystation
