Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
leżałem,tamlokomotywajestzawszenowejkonstrukcji—może
zaczepić,wtowarowymmaszynatoczysięwyżejnadziemią.Ty,
Handziu,maszwyraźnegofiołka.
—Dobrze,dobrze!Czymaszswójszynel1?Muszęsięnim
przykryć.
—Jesttu!Ale…Aniu,mojazłocista,jaciebietakproszę,tak
bardzoproszę,błagamcię!…
Jaśskładaręcerozpaczliwie;onatymczasemzaczynanasłuchiwać.
—Słyszysz?—pytaszeptem.
—Togrzmothuczy.
—Ajakże!Słuchajdobrze,todudnieniepociągu…idziejuż.
Obojeumilkli,wytężającsłuch.Natwarzydziewczynywytrysnęły
silnekolory,źrenicejejsięrozszerzają,lekkidreszczprzebiegaciało.
—Idzienapewno.
Chłopakzałamałręce.
—Anulka,janiechcę,żebyśty…Boże,mójBoże,
cojanarobiłem!
—Cichobądź!Opopatrz,widzisz…dym.
Zębyjejlekkoszczękają.
—Handziu,jakcisercebije—szepcegimnazjalista,sam
przerażonydonajwyższegostopnia.
—Słyszysz?
—Słyszę,bijejakmłotem.
—Tozwrażenia.
—Prędzejzestrachu.
—Nie!
Obojezdyszaniibladzipatrząuparcienaczarnykłąbdymu,który
