Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.1.Podstawyteoretyczneipraktycznetyczeniakrzywychodcinkówtrasy
23
Punktprzegięcia0,dlaktóregoR¼?,przyjmujesięzwyklezapoczątek
układu,astycznąwtympunkciedoklotoidy,zwanąstycznągłówną,przyjmuje
sięzaośx.Ponieważwmiaręoddalaniasięodpoczątkuukładupromienie
krzywiznyklotoidyRmaleją,więcłukokręguwpunkciePniebędziestycznydo
osix,leczbędzieodniejodsuniętyowielkośćH,tymwiekszą,imdalejod
początkuukładuleżypunktP.JeżeliprostąiłukokręguopromieniuRmamy
połączyćzapomocąłukuklotoidyoparametrzea,towspółrzędneYiX
dowolnegopunktu,awięcipunktuP(rys.1.10),możemyobliczyćzwzo-
rów(1.25).PrzyjmującwielkościamożemyobliczyćLR,kątzwrotustycznej
twpunkciePorazdługośćłukuklotoidyL
P
liczonąodpoczątkuukładudo
punktuP,korzystajączwzorów(1.22)i(1.20),pozostałewielkościwynikają
znastępującychzależności(rys.1.10).
Rys.1.10.Związkimatematyczneopisującepołożeniepunktunałukuklotoidy
OdciętaX
S
środkakołakrzywiznywpunkcieP,awięciśrodkategookręgu,
którytworzydalszyodcinektrasykrzywoliniowej,wynosi
X
S
¼X
P
ÀRsint.
RzędnąY
S
środkakołakrzywiznywpunkciePokreślawzór
Y
S
¼RþH¼Y
P
þRcost.
(1.28)
(1.29)
Odsunięciekołakrzywiznyodstycznejgłównej,czyliwielkośćHwynosi
H¼Y
P
ÀR(1Àcost).
(1.30)
