Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.
Wwynikunagłegoprzypływustraceńczejodwagi(takokreśliła
tomama)jeszczeprzedkońcemwrześniapaniAniapostanowiłazabrać
nasnawycieczkę.Całodniową,wleśneplenery,dziczeiknieje.Może
liczyłanato,żenaspogubiibędziemiałaspokój?Jesieńrozpieszczała
ostrymsłońceminikomunieuśmiechałosięsiedzeniewszkole.Dla
przeciętnegoGiedziatonieladagratka.
–WpiątekpojedziemydoGołuchowa–usłyszeliśmypodkoniec
którejśtamlekcji.–Zwiedzimymuzeum,chatęleśnika,pospacerujemy
polesie,możenawettrochęsięzmęczycie.
Wszyscyprzepadamyzawycieczkami,więczdwudziestupięciu
sercwyrwałsięokrzykdzikiejradości.Zpewnościąsłyszanonas
wewszystkichzakątkachszkoły,włączniezgabinetempanidyrektor.
Zdążyłemtosobiewprzelociewyobrazić.Zapracowanapostać
oderwałagłowęznaddokumentów,nadktórymipochylałasięprzy
biurku.Zapatrzyłasięnamomentwmonotonnyobrazmiejskiego
blokowiskazaoknemiwestchnęłapodnosem:„Ach,teGiedzie”.
Następniewstałaiposzłazaparzyćmelisęzpomarańcząwwielkim
zielonymkubku.Melisauspokaja,zieleńkoinerwy,acytrusy
towitaminy.Takamieszankamusiodrobinęprzyhamowaćstarzenie.
Naszapanidyrektorumiesobieradzićitworzyćnaprędcechoćby
namiastkęspokoju.
TymczasemwsalitrzeciejGdospokojubyłoznaczniedalejniż
zeszkołydoGołuchowa.
–Będziemysiętambawić?
–Oczywiście.Bezzabawytoprzecieżżadnawycieczka.
–Musimyzabraćpiórniki?
–Nie.Wystarcząwygodnebuty,kurtkiprzeciwdeszczowe
imnóstwodobregohumoru.
–Akanapkinadrugieśniadanie?
–Możeciewziąćcośdoprzekąszenia.Tylkobezprzesady,obiad
zjemynamiejscu.
–Zjakązupą?
–Zpomidorową–wyjaśniałazanielskącierpliwościąpaniAnia
nawykładonatrętnychpytań,zwłaszczazestronydziewczyn.
–Zkluskamiczyryżem?
–Zkluskami.
–Jakimi?
–Surowymi,wkształcieświńskichogonów–wtrąciłem,
