Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wmistrzostwachWarszawy,niewcześniejjakzatrzy
miesiące.Itoodrazuwkategoriiseniorów,słyszysz?
Aterazmarszdowody,łapsięzadechęidwieście
metrównogi.Nojuż!
CiałoHankizatoczyłoślicznyłukzesłupkadozielonej
tafli.Biłanogamimiękkie,miarowebattement,
awgłowiejejtłukłasięjednawielkaradość.„Oraju
–furczałowtejgłowie.–Tojaimpokażę!Trzebajeszcze
zejśćponiżejminutydwadzieściadwa,którąwydusiłam
tydzieńtemu,ajakpopłynęnamistrzostwach!...”
Wszystkoodbyłosiępomyśliiwedługżyczeń
Karramby.WmistrzostwachWarszawyHanka,
wobecnościswejrodziny,swychprzyjaciółek,panny
Danutyijeszczezgórątysiącawidzów,zwyciężyła
bezapelacyjnieiwdoskonałymczasiestometrówstylem
dowolnympań,otrzydługościprzedKopciszewską
iCielątkówną.Karrambapocałowałjąwpoliczek,
publicznośćłomotałaowacje,ojcieciRomanpromienieli,
mamaKlimczakmyślała,cotudaćHaninakolację,aby
jąpokrzepićpotymwysiłku,aBasianaweturoniłacoś
zetrzyłzyzewzruszenia.Gazetypodałynazajutrz
tłustymdrukiemimięinazwiskoHanki,prasasportowa
pisaławtytułach:„Rewelacyjnazawodniczka
warszawskiego»Ogniwa«,HankaKlimczakówna,
zdobywamistrzostwostolicy!”,zaśwszkolepanna
Danutaidziewczętapowitałyjąoklaskami,przyczym
bardziejwylewneściskałyjąmniejlubbardziejszczerze
zaszyję.Hankażyłakilkanaściegodzinjakweśnie,była
przytymbardzowzruszona,alejużwdwadnipóźniej
poczułasięznówzagubioną,piętnastoletnią
dziewczynką,któraniewie,copocząć,anawet–czego
chcieć.Dniategobowiemprzyszedłnatreningznany
działaczwładzokręgowychzwiązkupływackiego
iwobecnościHankirzekłdoKarramby:
–No,Karramba,mamnadzieję,żezgodziszsięnato,
