Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
czymżesądlażycia,gdydrżącaichrękaniemożepodnieśćdoust
szklanki,aoślepłeokokartnierozeznaje?Motylewinnyznaćsztukę
umieraniawpełnymsłońcu!
Terazdopieropojęliznaczenietychsłów!
Biadastrasznejkobiecie!Dlategotoraczyichsmacznymjadłem,
dlategopoimocnympiwemisłodkąwódką.Chce,bywprostodstołu
pijaństwaigryspadaliwgłąbpiekieł,corokujeden,jedenkażdego
krótkiegoroku.
Biadastrasznejkobiecie!Biadaczarownicy!DoEkebyprzybywają
silni,dzielnimężowiepoto,byginąć!Onatopędziichwśmierć,
zamieniającmózgiwgąbkę,płucawsuchypopiół.Zomroczonym
umysłem,pozbawieninadziei,bezduszy,ruszająwdalekądrogę.
Biadatejkobiecie!Takpomarłowielustokroćlepszychodnich,tak
zginąćmusząwszyscy,dojednego!
Niedługozostawalijednakrezydencipodgroząstrachu.
–Władcociemności!–wołają.–Niepozwolimycizawierać
ztączarownicąpaktówpisanychkrwią.Musiumrzeć!
ChrystianBergh,silnykapitan,zarzuciłjużnaplecynajwiększy
ręcznymłotkuźni,byroztrzaskaćgłowępotwora.–Niezaprzeda
cijużniczyjejduszy!Tyzaśsam,rogaty,musiszlecnakowadle,
amyspuścimynaciebiemłotdźwigniowy.Kując,będziemycię
przytrzymywaćobcęgami,ażciodejdziechętkapolowanianadusze
rezydentów.
Czarnyjegomośćniewielemaodwagi,jakzdawnawiadomo,
iwcalenieraddostaćsiępodmłotdźwigniowy.Wzywatedykapitana
Bergha,byzaczekał,irozpoczynazkawaleramiukłady.
–Weźciesobieodprzyszłegorokutesiedemhutżelaza,oddajcie
mimajorową!
–Niesądź,żejesteśmynikczemnijakona!–wołaJuliusz.
–WeźmiemyEkebyisiedemposiadłości,alezmajorowąmusiszsobie
radzićsam.
