Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
powojniesięustatkował.Wkartyprzestałgrać,apotem
dziękikomuniestudianawetskończył.Mójdziad
Szczepantegoniezauważyłchyba.Zawszeuważał
gozapechowegopokerzystę,którymiałpecha.Myślę,
żegdybyojczulwpokerawygrywał,tobyłobyinaczej.
WkażdymraziemójojciecDaranowskiejnigdynie
zapomniał.PamiętałjąchybalepiejniżSzczepan.Kolegę
historykazuniwersytetunamówił,abywszystko
oHitlerzewSopociewewrześniutrzydziestego
dziewiątegosiędowiedział.Itotaknaukowo,anietylko
zesłyszeniaodStasi,zepsutejcórkisąsiadów,która
mimowysiłkównigdygoitaknieuwiodła...Justynko,czy
mogęwypićtakżetwojąwódkę?–zapytał.
–Nie.Nalejsobiewina.Jateżchcęwódki.
–Aletowinotonaprawdękwasior.Nawetjabcoki,takie
mamroty,unaswkioskusąlepsze.
–Notowypijiopowiadaj–zaśmiałasię.
–Itenhistorykmuwszystkowarchiwachprzebadał,
jakulekarzanakomisjiwojskowej.WGrandzie
wewrześniutrzydziestegodziewiątegobyłprawdziwy
HitleriprawdziwaDaranowski,jegotrzeciasekretarka.
Bomiałichtrzy.AletylkoDaranowskiGerda,
powszechnieznanajako„Dara”,przyjechałalub
przyleciała,boniemanatożadnychdanych,zAdolfem
icałąświtądoSopotu.ByławtedyzaręczonazErykiem
Kempką,osobistymszoferemHitlera.Alezamążwyszła
wczterdziestymtrzecimzainnego.Zajakiegośpilota,
wysokiegooficeraLuftwaffe.DaratrwałaprzyAdolfie
dokońca,jaknawiedzonafanka.WBerliniewkwietniu
czterdziestegopiątegosekretarzyłamuwbunkrze,ale
takżeopiekowałasięszóstkądzieciaczkówMagdy
Goebbelsowej.Tych,któretasukawłasnoręczniezabiła.
ByławbunkrzenaślubieEwyBraunzHitlerem.
Wiedziała,żenastępnegodniapanmłodysięzastrzeli,
apannamłodaotrujecyjankiem.Wczasiepożegnalnej
kolacjiHitlersamwręczyłDaranowskikapsułkę
zcyjankiem.AleGerdasięnieotruła.Pierwszegomaja
czterdziestegopiątegouciekłazbunkra.Niezadaleko.
