Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zezniczamiisztucznymikwiatamiwciążbyłyotwarte.Mimo
touznała,żelepiejbędzie,jaksiępośpieszy.Zbagażnikawyjęłatorbę
iruszyławstronębramy.Pojejprzekroczeniurozejrzałasię,alewokół
niebyłożywegoducha.Gdzieniegdzietylkopłomykdrgałwrytm
słabychpodmuchówwiatru.Przeszedłjądreszcz,aleniewiedziała,
czyzzimna,czyzniepokoju.Nielicznenagiedrzewastraszyły
powykręcanymikonarami,rzucającniepokojącecienie.
Zkażdymkrokiemszłaszybciej,ażsięzasapała,zjejustunosiła
siępara.Zatrzymałasiędopieroprzygrobierodziców.Prostapozioma
płyta,ananiejzwiędływienieciwypalonyznicz.
–Przepraszam,żewaszaniedbałam–wyszeptała,omiatająckrzyż.
Krzątałasięijednocześnierelacjonowałaimostatniedni.Alenie
doczekałasięodpowiedzi.Jejsłowatrafiaływzimnąpustkę,ulatywały
ipozostawiałyposobiejedynieniezręcznąciszę.
Miałaszczęście,żeniktniesłyszałjejmonologu–mógłbywziąć
jązawariatkę.Zapaliłaświatełko,uprzątnęłastarywieniec,anapłycie
położyławykonanywłasnoręczniezostrokrzewuizjemioły.Dopiero
gdyskończyła,szeptemodmówiłakrótkąmodlitwę,zebrałaswoje
rzeczyiruszyławdrogępowrotnąnaparking.Napięciejąopuściło,
byćmożezezmęczeniaalbozzimna,opanowałająsennośćistraciła
czujność.Porazkolejnyskręciławwąskąalejkęinaglesięocknęła,
gdytużobokniejrozbrzmiałkrótkikrzykpełenbólu.Zamarła
zszerokootwartymioczamiirękomauniesionymiwobronnymgeście.
–Pomocy!–nawoływałjągłospełenbezradności.
Mrugnęłakilkarazy,wyłuskujączmrokuzgarbionąsylwetkę.
–Chybaskręciłamkostkę.
Basiaoceniłasytuację,wyjęłakomórkęzkieszeniiwłączyła
latarkę.Zobaczyławąskiprzesmykmiędzygrobamiistarszązgarbioną
kobietęweleganckimpłaszczu,którajednąrękąpodpierałasię
okamiennykrzyż,adrugąsięgaławstronęnogi,próbujączłagodzić
bóluciskiem.Najejtwarzymalowałosięcierpienie.
