Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
oboknas.
Cholera,jakonamanaimię?Rzadkozwracałemsiędoniejpoimieniu,chybamówiłemdoniej„Mała”.
Dziw​niewy​biór​cząmampa​mięć–pa​mię​tamsy​tu​acje,twa​rzeiinnecocie​kaw​szeele​men​tyana​to​miiko​bie​cej,ale
imion,cholera,niepamiętam…tymbardziejpojedenastulatach.Cóż,trochękobietprzewinęłosięwmoim
czterdziestoletnimżyciu.Terazniewypadałozapytaćjejoimię.Tochybamałazniewaga,sypiaćzkobietątrzy
miesiące,apotemniepamiętaćjejimienia.Uznałemjednak,żemogęzapytaćJaszczurkę,przecieżoficjalnie
pierw​szyrazspo​tka​łemna​rze​czo​nąAn​drze​ja.
–Prze​pra​szam,jakmanaimięgo​spo​dy​ni?
–NaimięmamRenata,Robercie.Pozwolisz,żebędętakdociebiemówiła?PrzyjacieleAndrzejasąmoimi
przy​ja​ciół​mi.–Re​na​tawtrą​ci​łasięwroz​mo​wę,uśmie​cha​jącsięprzytymiro​nicz​nie.
Za​czer​wie​ni​łemsięzza​że​no​wa​nia,onazaśnie​źlesięba​wi​ła.Głu​piasy​tu​acja,jakztegowy​brnąć?
–Prze​pra​szam,alesięnieprzed​sta​wi​łaś.
–My​śla​łam,żeniemu​szę…An​drzejniepo​wie​działdokogoidzie​cie?
–Mówiłotobietylewspaniałychrzeczy,aletwojeimięniepadłowrozmowie.Teraznapewno
jeza​pa​mię​tam!
WtymmomencieAndrzejzarządziłtańce.Odetchnąłemzulgą,poprosiłemnawetJaszczurkędotańca.
Przemęczyłemsięzniąażtrzykawałki,potempodpretekstemnapiciasiędrinkaudałomisięodniejuwolnić.
RenataiAndrzejtańczyliprzytulenidosiebie.Niedanebyłomidługorozkoszowaćsięsamotnością,
bopo​de​szładomnieinnako​bie​ta,wy​piszwy​ma​lujRo​pusz​ka.
–Pa​nieRo​ber​cie,jakajestpanaspe​cja​li​za​cja?
–Neu​ro​chi​rur​gia.Apani?
–Matematyka.Uczęmatematyki.SynRenatychodzidoszkoły,wktórejpracuję–poinformowałamnie.
–Krzyśtonaprawdęgenialnedziecko,powinienchodzićdolepszejszkoły,bowtejsięmarnuje.Wyprzedza
rówieśnikówodwa,trzylata.Szkoda,żematematykatoniejegopowołanie.Maoczywiścieszóstkę,aleten
przed​miotniezabar​dzogoin​te​re​su​je.–Ro​pusz​kasta​ra​łasięza​in​te​re​so​waćmnieroz​mo​wą.
Mówiła,mówiła…Wpewnymmomenciewyłączyłemsię.Cóżmniejakiśbachor,nawetgenialny,obchodzi?!
Coin​ne​gojegoma​muś​ka.
–Panijestko​le​żan​kąRe​na​tyczyAn​drze​ja?–za​py​ta​łem,żebyzmie​nićte​mat
–Re​na​ty.Pro​wa​dzimiksię​go​wość.
–Tote​razna​uczy​cie​lemu​sząmiećksię​go​wych?–zdzi​wi​łemsię.
–Pro​wa​dzędo​dat​ko​wądzia​łal​ność,roz​pro​wa​dzampro​duk​tyalo​eso​we.
–Widzę,żesprzedażbezpośredniatutajteżdotarła,wStanachniemożnasięodtegoopędzić.Przepraszam,
alemu​szęza​tań​czyćzgo​spo​dy​niąiprze​pro​sić,żewtar​gną​łemdojejdomubezuprze​dze​nia.
UśmiechnąłemsięprzepraszającoiszybkoodRopuszkiodszedłem.Wykorzystującokazjęnieobecności
An​drze​jawpo​bli​żu,po​pro​si​łemRe​na​tędotań​ca.Copraw​dazpew​nymwa​ha​niem,alezgo​dzi​łasię.
–Dzięki,żeuratowałaśmnieprzedinwazjąaloesową.Jeszczechwila,awtryniłabymijakiśprodukt.–Moja
part​ner​karo​ze​śmia​łasię,po​ka​zu​jącpięk​nezęby.
Nawetwtejsferzezaszłydużezmiany.Ztegocopamiętałem,miałażółtąjedynkę.Terazponiejaniśladu
–wszyst​kiezębyjakpe​reł​ki,tro​chękrzy​we,aleład​ne.
–Zmie​ni​łaśsię.Na​wetbar​dzo–po​wie​dzia​łemzuzna​niem.
–Ażtakbar​dzo,żeza​po​mnia​łeś,jakmamnaimię?
–Aleinnecechyzapamiętałem.Naprzykładtedwaślicznepieprzyki,jedenwtwoimdekolcie,drugi…trochę
ni​żej.–Mó​wiącto,uśmiech​ną​łemsię.–No,na​resz​ciesięza​ru​mie​ni​łaś!
–Zatotywca​lesięniezmie​ni​łeś…Natwo​immiej​scunietrak​to​wa​ła​bymtegojakkom​ple​ment.
–Zmieniłemsię.Spleśniałem.Niezauważyłaśsiwychwłosównamejskroni?–Corazbardziejmisię
po​do​ba​ła.
–Dalejjesteśtymsamymzarozumiałym,skoncentrowanymnasobie,egocentrycznymdupkiem,cojedenaście
lattemu.
–Wtedycitonieprzeszkadzało.Samamówiłaś,żesięwemniezakochałaśodpierwszegowejrzenia.–Nie
mo​głemopa​no​waćuśmie​chu.
–Ztegocopa​mię​tam,ka​za​łeśmiszyb​kosięod​ko​chać,conie​ba​wemuczy​ni​łam.
–Nietakznowuszybko,trwałotoconajmniejtrzymiesiące.Widziałemcięnadworcu–dodałemjużcałkiem
poważnie.Pochwiliznówprzybrałemżartobliwyton.–Gdybymwtedyniewyjechał,tomożenaszaznajomość
in​a​czejbysięza​koń​czy​ła?Możebymsięna​wetztobąoże​nił?
–Dobrzewięc,żewyjechałeś.Ztegocopamiętam,razżartemcośbąknąłeśomałżeństwie,alepod
wa​run​kiem,żewcze​śniejzro​biszmikil​kaope​ra​cjipla​stycz​nych…Że​byśmógłpo​ka​zaćsięzemnąnauli​cy.
–Takpo​wie​dzia​łem?Mu​sia​łembyćbar​dzopi​ja​ny–za​śmia​łemsię.
–Maszrację,byłeśbardzopijany,przecieżtrzeźwynigdybyśniemówiłomałżeństwiezemną…Nawet
gdy​bymmia​łazasobątu​zinope​ra​cjipla​stycz​nych–za​uwa​ży​łazsar​ka​zmem.
–Alewidzę,żeoperacjewcaleniebyłypotrzebne,samazbrzydkiegokaczątkaprzeobraziłaśsięwłabędzia…
Onniepasujedociebie–dodałempochwili.–Takanamiętnadziewczynajaktypowinnazwiązaćsięzkimś