Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
innym…naprzykładzemną–dodałemzuśmiechem.–Przecieżpamiętasz,jakbyłonamdobrzewłóżku?
Chybategoniezapomniałaś?Mamypodobnytemperament.Pomyślotym–mówiącto,uśmiechałemsię
lu​bież​nie.
Wtymmo​men​cieosłu​pia​łem.Re​na​taprze​sta​łazemnątań​czyćibezsło​wazo​sta​wi​łamnienaśrod​kupar​kie​tu.
Rozejrzałemsiępomieszkaniu.Byłonieźleurządzone.Dośćdużejaknapolskiewarunki,około
siedemdziesięciumetrów,miałopokójdziennyzotwartąkuchniąidwiesypialnie.Ciepłekoloryścianimebli
nadawaływnętrzuwrażenieprzytulności.Królowałytubarwyzłocisteipomarańczowe,gdzieniegdziepojawiały
sięróżneodcieniebrązu.Nastrojoweświatłosączyłosięzwielupunktów,oknaotulałyzwiewnezasłony.Czuć
byłoko​bie​cąrękę.Naścia​nachwi​sia​łyob​raz​kiizdję​cia,anie​ba​nal​nebi​be​lo​tynako​mo​dachprzy​cią​ga​ływzrok.
Ładnegniazdkosobieuwiła,dużolepszeniżtowHucie.Całkiemnieźlesobieradzi.Ciekawbyłemjej
zmar​łe​gomęża.Czytodlanie​gotaksięzmie​ni​ła,czytoonjązmie​nił,roz​my​śla​łem.
Wmieszkaniubyłokilkanaścieosób.Niesiedzieliśmypolskimzwyczajemprzystole,leczpodzieliliśmysię
namałegrupki.Przyniskiejściancedzielącejkuchnięzpokojemdziennymzorganizowanobufet.Podszedłem
tamizrobiłemsobiedrinka.Niepotrafiłemoprzećsięapetyczniewyglądającymsałatkom,nałożyłemnatalerz
spo​rąpor​cję.Byłysmacz​ne.Wzro​kiemza​czą​łemszu​kaćRe​na​ty.
Pochwilizauważyłem,żezniknęławjednymzpokoi.Ruszyłemzanią.Opartyofutrynędrzwipatrzyłem,jak
siękrzą​ta.Wyj​mo​wa​łazkar​to​nówbu​tel​kizna​po​ja​mi.Doszkla​nejmisyprze​sy​py​wa​łachip​sy.
–Tobrzyd​kopo​rzu​caćpart​ne​ranaśrod​kupar​kie​tu.
Zaskoczonamojąobecnością,gwałtowniesięodwróciła.Dopieroterazzauważyłemjakiemazmysłoweusta.
Miałemstrasznąochotępocałowaćjąwteusta…inietylko…Dawnojużżadnakobietataknamnienie
dzia​ła​ła.
–Mogłobyćgorzej.Miałamochotęcięspoliczkować,alegościnnośćminatoniepozwoliła.Ostrzegam
jed​nak,żenieza​wszebędętakapo​wścią​gli​wa.
–Naprawdę?–zaśmiałemsię.–Zrobiłaśsięstraszniekolczasta,jakteróże,któreciprzyniosłem.Abyłaśtaką
wspaniałądziewczyną.Nigdybymnieprzypuszczał,żeztakiejcichej,dobrejistotywyrośnietakajędza.
Przed​tembar​dziejmisiępo​do​ba​łaś!
–Takbardzocisiępodobałam,żenietylkoniewysłałeśżadnejkartki,alenawetzapomniałeś,jakmam
naimię?
–Niemożeszmitegodarować!Spotkajmysięgdzieśsami,porozmawiamyodawnychczasach
–za​pro​po​no​wa​łem.
–Niemamowy!Zresz​tąniemamyoczymzesobąroz​ma​wiać.
–Zawszemieliśmyoczymrozmawiać,niepamiętasz?Byłaśjednąznielicznychdziewczyn,zktórymisięnie
nu​dzi​łem.Przy​po​mnijso​bietęślicz​nąblon​dyn​kę,któ​rąola​łemdlacie​bie.
–Wi​daćwłóż​kuciniepa​so​wa​ła–za​uwa​ży​łacierp​ko.
–Niedlatego.Widziałem,żebyłociprzykro,chociażnierobiłaśmiżadnychzarzutów.Niepowiedziałaśani
jed​ne​gozłe​gosło​wa!By​łaśbar​dzowy​ro​zu​mia​łądziew​czy​ną,po​do​ba​łomisiętowto​bie.
–Byłamniewyrozumiałą,aległupiądziewczyną–sprostowałazgorycząwgłosie.–Gościeczekają,możesz
mipo​móc?Weźna​po​jeipiwa,jawe​zmęresz​tę.
–Za​cze​kajjesz​czechwil​kę–po​pro​si​łem.
Byłatakblisko,żeczułemjejzapach.Cośdziwnegobyłowjejzachowaniu.Strach?Onanajwyraźniejbałasię
mnie!Naszeoczysięspotkały.Dostrzegłemwnichcoś,copamiętałemsprzedjedenastulat.Porazpierwszy
pożałowałemmojegowyjazdudoAmeryki.PorazpierwszyzapomniałemoBetty.Zapragnąłemcofnąćsię
wcza​sie,dolata1989.