Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żebychciałrozebraćiżebymógłubrać…Andrzejchybaspełniałtewarunki.Byłniższyodemnie,miałokołostu
osiemdziesięciucentymetrówwzrostu.Niebyłjeszczegruby,alejużniebyłszczupły–nadpaskiemspodni
zaczynałmuzwisaćbrzuszek.Ciemnewłosy,dobrzepodcięte,trochęmaskowałypojawiającesięzakola,ale
widaćbyło,żejużwkrótceprzegrajązczołempotyczkęomiejscenagłowie.Twarzmiał…hm…poczciwą
–tochybanajlepszeokreśleniejegofizjonomii.Jakiejkobieciemógłsiępodobać?Wedługmnie,takiejjak
on–prze​cięt​nej.
Jadzieliłemkobietynadwiekategorie:ładneigłupielubmądreibrzydkie.Rzadkokiedycechytedałosię
ustawićwinnejkombinacji.Chybażebrzydkieigłupie–totak!Dotychczasspotkałemjednąkobietę,którabyła
wy​jąt​kiem–Bet​ty!Prze​cięt​neko​bie​tynig​dymnieniein​te​re​so​wa​ły.
–Roz​wód​kaczypan​nazdziec​kiem?–za​py​ta​łem.
–Wdo​wa.Mążumarłza​razpoślu​bie.Niechceotymmó​wić,więcniepy​tam.
Lepszawdowaniżpannazdzieckiemlubrozwódka.Tejpierwszejniktniechciał,aoddrugiejmążuciekł,
bomiałjejdo​syć,po​my​śla​łem.
–Musiszjąpoznać,zabieramciędziśnaimprezę.Będzietrochęludzi.Mamywolnąchatę,bomałypojechał
nako​lo​nie,wró​cizamie​siąc.
–Niewy​pa​daprzy​cho​dzićbezza​pro​sze​nia–za​wa​ha​łemsię.
–Niewygłupiajsię,jacięzapraszam!Oprócztegomusiszmnieobronić.Kiedyzobaczymniewtakimstanie,
tomisięobe​rwie–po​wie​działcał​kiempo​waż​nie.
BiednyAndrzej,wpadłjakśliwkawkompot.Stara,zbachoremidotegojędza!Zdrugiejstrony,lepiejtam
iść,niżsie​dziećsa​me​muwdomu–nielu​biępićwsa​mot​no​ści.
–Do​brze,alemu​szęku​pićkwia​tyiflasz​kę–po​wie​dzia​łem.
Nieminęłopółgodziny,astaliśmyjużpoddrzwiamiukochanejAndrzeja.Obajbyliśmynieźlewstawieni.
Wjed​nejręcetrzy​ma​łembu​kietróż,wdru​giej–bu​tel​kęsmir​nof​fa.
Tobab​skomożeimnieza​ata​ko​wać,po​my​śla​łem,kie​dyAn​drzejna​ci​snąłdzwo​nek.
Pochwilidrzwisięotworzyły.Iwtedyjązobaczyłem.Niewiem,ktoprzeżyłwiększyszok,onaczyja?Przez
mo​mentwy​da​wa​łomisię,żeopróczza​sko​cze​nia,za​uwa​ży​łemwjejoczachstrach.Ba,wię​cej!Prze​ra​że​nie!
Pochwiliudałojejsięopanować.Jachybarównieżmusiałemmiećgłupiąminę.Dziwne,żeAndrzejnicnie
za​uwa​żył.
–Kochanie,wyobraźsobie,żespotkałemnaGrodzkiejkumplazliceum.Niewidzieliśmysiędwadzieścialat.
Zaprosiłemgonadzisiejsząimprezę.Mamnadzieję,żesięniegniewasz?Trochęwypiliśmy,aleobiecuję,żedziś
jużnicwię​cejniebędępił.
–Miłomipanapoznać–usłyszałemzdziwiony.Dalejstałemjaksłupsoli.–Proszęwejśćdośrodka.
Za​pra​szam.–Uśmie​cha​jącsię,za​py​ta​ła:–Tekwia​tytochy​badlamnie?
Tro​chęzmie​sza​ny,wrę​czy​łemjejbu​kietróż.
Zmieniłasię.Bardzosięzmieniła.Zawszewiedziałem,żemożnazniejzrobićładnąkobietę,alenie
przypuszczałem,żeażtakładną!Zdobrzeudawanąswobodąwstawiłakwiatydowazonuiprzedstawiłamnie
po​zo​sta​łymgo​ściom.
–Toszkol​nyko​le​gaAn​drze​ja.Przy​szlitu​tajsiędo​pra​wić.Prze​pra​szam,nieusły​sza​łam,jakpanunaimię?
Niewychodziłazeswojejroli.Dobrazniejaktorka.Ktobypomyślał?Chybaowielurzeczachniemówiła
An​drze​jo​wi.
–RobertOrłowski–przedstawiłemsię.–Obiecuję,żebardziejjużsięnieurżnę,Andrzejchybateżnie,
bobar​dzosiępaniboi.Takjakija–do​da​łemzuśmie​chem.
–Todobrze,żesięmnieboicie,maciepodstawy–odpowiedziałarównieżsięuśmiechając.–Karawasnie
omi​nie.
Podeszładoinnychgości.Skądtoopanowanie?Pamiętałemjąjakonieśmiałą,cichądziewczynę,atuzastaję
wyrafinowanąlwicęsalonową.Wiedziała,żejąobserwuję,alezjejstronyniezauważyłemżadnego
za​in​te​re​so​wa​niamojąoso​bą.
Wyglądałanaprawdęślicznie.Byłaubranawobcisłą,mocnowydekoltowanączarnąbluzkęiładnączarno-
białąspódniczkętużnadkolana.Czarnebutynawysokichobcasachpodkreślałycudownąlinięjejnóg.Wuszach
inarękachmiałazałożonesrebrnekoła,którepobrzękiwałykuszącoprzykażdymruchu.Ależwyzgrabniała!
Przedtemraczejniemalowałasię,terazmiałamocnymakijaż,któryuwydatniałjejoczyiusta.Bujne,długie
zaramiona,brązowewłosy,ułożonewmodnąfryzurę,okalałyjejładnątwarz.Gdziesiępodziałyokulary?Nie
byłaklasycznąpięknością,alemiaławsobiecoś,copowodowało,żefacet,patrzącnanią,nabierałochoty,aby
zaciągnąćjądołóżka(możeniekażdy,alejanapewno!).Ocholera!Onanosipończochy!Zauważywszyto,
poczułemnagłepodniecenie.Gdzieonataksięwyrobiła?!Zdecydowanie,naksięgowątoonaniewyglądała.Bez
wąt​pie​niabyłanaj​ład​niej​sząko​bie​tąwtymto​wa​rzy​stwie.Ro​zej​rza​łemsiępopo​ko​ju.
OBoże,alepo​two​ry!Jed​na,zwy​glą​duprzy​po​mi​na​ją​cajasz​czur​kę,po​de​szładomnie.
–Po​dob​nojestpanle​ka​rzem?Kie​dypanwró​ciłzeSta​nów?Jateżby​łamwChi​ca​gopra​wietrzylata.Apan?
–Całyczastammieszkam,aleniewChicago,leczwBostonie.Przyjechałemtutylkonaurlop.Chybażecoś
sięzmieniwmoimżyciu.–Powiedziałemwystarczającogłośno,żebyOnatousłyszała,bowłaśnieprzechodziła