Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
30
AndrzejMeissner
adresemhistoriiwychowaniazostałypoddanekrytyceprzezJ.Dybca,który
zdecydowaniesprzeciwiasięodrzuceniucałegodorobkunaukowegowypra-
cowanegoprzezkolejnepokoleniahistorykówwychowania,acozatymidzie
obniżeniuprestiżutejnaukiijejroliwwyjaśnianiuzjawisktakważnychdla
ciągłościżyciaspołecznego.
Reasumującnależystwierdzić,żenaobecnymetapierozwojuhistoria
wychowaniawystępujewdwóchodmianach.Zjednejstronyjestnaukąhu-
manistyczną,kultywującątradycyjnepodejściedokoncepcjibadań;zdrugiej
jestnaukąocharakterzespołecznym-tzw.społecznahistoriawychowania
lubhistoriawpływówkulturowych.Wtymdrugimujęciuuzyskujemyszersze
spojrzenienaistotęizadaniatejdyscyplinynaukowej,przyczymnietylko
opisujemyprzeszłośćoświatową,leczpodejmujemypróbyjejwyjaśniania,
wykrywaniaprawidłowościiocenianiawświetleobowiązującychnormetycz-
nych.Tensposóbpojmowaniahistoriiwychowaniazdobywasobiecorazwięk-
sząpopularność,oczymświadczyproblematykapublikacjiukazującychsię
wPolscewostatnich30latach.Należysięspodziewać,żebadaniahistoryczno-
-oświatowebędąszływłaśniewtymkierunku.Historykwychowanianiepowi-
nienjednakrezygnowaćzwypracowanychjużreguł,metoditechnikbadaw-
czych.Niemożeteżzaniedbywaćbadańocharakterzelokalnymodnoszących
siędowłasnegonarodu,własnegośrodowiskaekonomicznego,społecznego,
religijnego,oświatowegoikulturowego.
