Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
niej.Odruchowoiraczejzprzyzwyczajenia,aniesamejpotrzeby,
witałasięzmatkamiodbierającymizeszkoły,jakona,swojedzieci.
Nagleogarnąłjąniewytłumaczalnylęk,więcwsiadładoautaitam
czekałanaszkolnydzwonekipojawieniesięchłopców.Byłatak
zamyślona,żeniezauważyłapodjeżdżającegoradiowozu.Dopiero
ciepłygłosPiotrauwolniłjąodprzygnębiającychmyśli.
–Wszystkowporządku,Rita?
Lubiła,kiedyzachowywałtenpozornydystans,podchodziłdoniej
nibyprzypadkiem,kiedyczekałaprzedszkołąnadziecialbopakowała
sprawunkipodsklepemspożywczym.
Piotruderzyłlekkopalcamiwdaszekczapkiiskinąłgłową.Wjego
spojrzeniutliłysięzawadiackieogniki.Uśmiechnęłasiędoniego
zwdzięcznością.
–Tak.Taksądzę.
–Przyjechałaśpochłopaków?–Przytaknęła.–Awdomudobrze?
MogęzajrzećdoJaśkawieczorem.
–Wszystkogra,alejachętniewyrwałabymsięnajakiśspacer.
OczyPiotrazalśniły.
–Spacer?
Ritaponownieprzytaknęła,niespuszczającwzroku.Lubiłaten
moment,kiedywgłowiePiotrazaczynałypiętrzyćsiępomysły
naspędzeniezniąwolnejchwili.Obojebyliwzwiązkach.Jejdawno
przestałprzypominaćrelacjęsprzeddziewięciulat,amałżeństwo
Piotranigdynienależałodoudanych.Jagnabyłapracownicą
pobliskiegosklepujeździeckiego.Zesposobubyciaprzypominała
bardziejmężczyznę,copolatachzaczęłowspółgraćrównieżzjej
wyglądem.KobietaniestroniłaodwieczornychspotkańwbarzeJana,
zaniedbujączarównomęża,jakiichpięcioletniącórkę.Ubrana
wieczniewbrudnebryczesy,zdecydowaniewolałatowarzystwo
zwierzątniżwłasnejrodziny.
Piotrnatomiastbyłciepłymitroskliwymmężczyzną.Uwielbiał
