Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.1.Reprezentacjasystemównieliniowych...
µ(·),analitycznejwotoczeniupunktua,zapomocąszeregu
µ(u)=
klo
Σ
Ck(ua)
k,
gdzie
Ck=
f(k)(a)
k!
(1.2)
orazujestargumentemnależącymdowymienionegowyżejotoczenia,[22,97].
Nagruncieteoriisystemówistniejepewnasymetriamiędzyzależnościami
(1.1)i(1.2),którąmożnawyrazićwstwierdzeniu,żezwiązek(1.1)opisuje
liniowesystemydynamiczne,podczasgdyzależność(1.2)odnosisiędonieli-
niowychsystemówstatycznych.Wtymkontekściepołączenieobupowyższych
koncepcji,wceluznalezieniareprezentacjiumożliwiającejopissystemówjed-
nocześnienieliniowychidynamicznych,prowadzidokonstrukcjizwanejszere-
giemVolterry,[12,23,83].Reprezentacjatapozwalaprzedstawićnieliniową
idynamicznązależnośćsygnałuwyjściowegoy(t)odwejściowegox(t)wpo-
staciszeregu
y(t)=y[o]+y[1][x(t)]+y[2][x(t)]+y[3][x(t)]+...j
(1.3)
wktórymy[o]jeststałą,ay[1][x(t)]wyrażeniemreprezentowanymprzezzwią-
zeksplotowy
y[1][x(t)]=/
o
A1(τ)x(tτ).
(1.4)
SkładnikA1(t)wewzorze(1.4)pełnirolęodpowiedziimpulsowejkomponentu
liniowegosystemu(por.zależność(1.1),[69,str.34i42]).Idącdalejpowiemy,
żeelementy[2][x(t)]jestuogólnieniemsplotu(1.4)naprzypadekdwuwymia-
rowy.Wyrażasięonbowiemwzorem
y[2][x(t)]=/
o
/
o
A2(τ1jτ2)x(tτ1)x(tτ2)12j
(1.5)
wktórymfunkcjaA2(τ1jτ2)przezanalogiędoA1(τ)bywaczasemnazy-
wanaodpowiedziąimpulsowądrugiegorzędu,[1],choćznacznieczęściejokreśla
sięmianemjądraVolterrydrugiegorzędu,[69,145].
Zgodniezewzorem(1.5)komponenty[2][x(t)]posiadapewnązdolnośćre-
prezentowaniazależnościnieliniowychocharakterzedynamicznym.Przykła-
dowo,wsystemiebędącymszeregowympołączeniemstatycznejnieliniowości
µ(u)=u2zdynamicznymobiektemliniowym(reprezentowanymprzezodpo-
wiedźimpulsowąA(τ)),związektypuwejście-wyjścieopisanyjestzależnością
y(t)=/
o
A(τ)x
2(tτ)j
7