Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rychzechce–odpowiedziałPallentin.–Jadalniadomu
gościnnegomajednakograniczonemożliwości,więc
możekiedyindziej...
–InnaregułaBenedyktamówi,żeniemożnabyćpi-
jącymzadużo,niemożnabyćżarłokiem,niemożnateż
byćospałymanileniwym–dodałLubomski.–Dlatego
inamprzyjdzieporasięzpanamipożegnać.
–Ależwielebniojcowie...–Pointstinglzacząłprote-
stować,jednakjegogłoszginąłwhałasieotwieranych
drzwi.
Pojawiłasięwnichtwarzmłodegomnicha,naktórej
malowałosięprzerażenie.Zakonnikpodszedłbezsłowa
doopata,nachyliłsięnadnimiszepnąłmucośdoucha.
–Panowiewybaczą,alestałasięrzeczstraszna.–Pal-
lentinpobladł.
Rozdział4
Opatwypadłzjadalnijakburza,nicwięcejniemó-
wiąc.NawetojcaLubomskiegozostawiłwzupełnejnie-
wiedzy.Zakonnikjednaknieprotestował,widaćbyło,
żenienapróżnoślubowałposłuszeństwoprzełożonym.
Szybkoteżotrząsnąłsięzczarnychmyśliiprzejąłrolę
gospodarza,próbujączabawiaćgości.
Dewart,którychwilęwcześniejmyślałjużtylkooką-
pieliigrubejpierzynie,postanowiłwytrwaćipoczekać
napowrótPallentina.Spędziłjużwopactwieprawie
dwatygodnie,czasdłużyłmusięniemiłosiernie,bo-
wiembyłprzyzwyczajonydoszybszegotempażycia.
Nicwięcdziwnego,żerozpatrywałsytuacjęzpunktu
32
