Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kurtnapieraciałemnadrzwi,nasłuchujeichcharakterystycznego
kliknięcia,apotemwskakujenałóżkoikładziesięobokmnie.
–Naszedrzwipowinnysięzamykaćautomatycznie.Nie
powinienemmóctutajwejśćottak.
–Amimoto…
–Ciągletuwchodzę–szczerzysię.
–Aletodziwne,prawda?–mówiętymsamym,pełnymwrażenia
głosem,jakimamodmomentupowrotuprzeddwomadniami.–Czyje
tobyłykiedyśdrzwi,nie?
–Statystycznienieprawdopodobne.Alenieniemożliwe.
MamwieloletniedoświadczeniewignorowaniuzdolnościKurta
dozabijaniazachwytu,więcjegoodpowiedźmnienierusza.Przede
wszystkimdlatego,żemimocałychwakacjispędzonychwpoczuciu
rozczarowaniainaśledzenia…ja,IslaMartin,zajmujęterazostatnie
miejscezamieszkaniaJoshuiWassersteina.
Tobyłyjegościany.Tobyłjegosufit.Tatłustaplamanalistwie
przypodłogowej,tatużnadgniazdkiemelektrycznym?Pewniejestjego
autorstwa.Przezcałyrokbędęmiałatensamwidokzoknanatęsamą
ulicę.Będęsiedziaławjegokrześle,myłasiępodjegoprysznicem
ispaławjegołóżku.
Jegołóżko.
Przeciągampalcemwzdłuższwunarzuty.Towyhaftowanamapa
Manhattanu.KiedyjestemnaManhattanie,mamnałóżkunarzutę
zwyhaftowanamapąParyża.Aletu,podtąnarzutąipodtąpościelą,
znajdujesięświętemiejsce,którekiedyśnależałodoJosha.Tutajśnił.
Chcę,żebytocośznaczyło.
Drzwiotwierająsięzimpetem.
–Mójpokójjestwiększyniżtwój–mówiHattie.–Tutajjestjak
wceliwięziennej.
Taaa.Będęmusiałanaprawićtedrzwi.
–Toprawda–odpowiadaKurt,ponieważpokojewRésidence
Lambertsąwielkościszafy.–Aleilemaszwspółlokatorek?Dwie?
Trzy?
TopierwszyrokmojejsiostrywSOAP,czyliSchoolofAmerica
wParyżu.Kiedyjabyłamwpierwszejklasie,naszastarszasiostraGen
byławostatniej.Terazjajestemwostatniej,aHattiewpierwszej.
Mieszkawinternaciedlamłodszychklas–Grivois.Uczniowiemają
tamwspółlokatorów,całemnóstwonadzoruiciszęnocną.
AwLambertmamywłasnepokoje,jednegokierownika–résidence
direc
tor–izdecydowaniewięcejwolności.
