Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
4
DECYZJA
Rozklejamsiędopierowsamochodzie.Zalewamsięłzamitak,
żeażmuszęzjechaćnapobocze,bonicniewidzę.Niewiem,czy
płaczęnadswojągłupotą,naiwnościączyzapoczuciem
bezpieczeństwaprzydrugiejosobie.Wiemtylko,żeniepłaczę
zaFilipem.Onniejestwartanijednejłzy.Niepotymwszystkim,
comizrobił.
Wkońcusięuspokajam.Ciszęwsamochodzieprzerywamójtelefon.
Wierzchemdłoniwycieramnosiwyciągamztorebkitelefon.Dzwoni
Ula.
–Halo?
–Oli,acotymasztakidziwnygłos?Jeszczekaccinieprzeszedł?
Możeprzyniosęcijakieśmocniejszetabletki?Mam…Czekaj,
sprawdzęicipowiem.
–Niepotrzebamiżadnychtabletek!
–Nie?Todlaczegomasztakigłos?
–Bopłakałam.
–Płakałaś?Dlaczego?Czekaj,Oli,czytoprzeztwojągłupiąmatkę?
JakBogakocham,niecierpiętejkobiety.
–Tonieprzeznią,toznaczytrochęprzezniąteż,ale…
–Idędociebie.Wszystkomiopowiesznaspokojnie.
Słyszę,żeschodzipodrewnianychschodach.
–Niemamniewdomu.
–Niema?Togdzietyjesteś?
–PojechałamposwojerzeczydoFilipai…
–Ico?Nomów,Oli,bosięniecierpliwię.
Streszczamszybkocałąwizytę,zkażdymszczegółem,nawettym
zbitąśmietaną.
–Trzebabyłowziąćzapalniczkęipodpalićmujaja!Inieżartuję,
jabymtakzrobiła.Cozapopieprzonykutas!Anaprawdęgolubiłam–
prychagłośno.–Przyrzekamci,żejakgospotkam,tonapluję
muwtwarz.
–Ula.
–Awolisz,żebymucięłamufiutaiposzłazatosiedzieć?
