Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Terazsuknia.Jezu,jakaonajestwielka–mówiUla,siłującsię
ztiulem.–Trzebatonajpierwpociąć,boniezmieścisięwognisku.
Rzucasuknięnamnieibiegniedodomuponożyczki.
Mojapiękna.
Mojawymarzona,idealna…
Tylkosięnierozczulaj,Oliwio!Totylkogłupikawałekmateriału!
Pomoichpoliczkachcieknąłzy.Niechcępłakać,aleniepotrafięsię
powstrzymać.
–Oli,tylkoniepłacz.–Przyjaciółkasiadaprzymnie.–Jeszcze
kogośznajdzieszizałożyszdwarazypiękniejsząsuknięniżtaibędzie
tendzieńnaprawdęszczęśliwyiidealny.
–Niechcę.Niechcęfaceta,miłościaniślubu!
–Kiedyś…
–Tylkominiemów,żekiedyśzmienięzdanie,botaksięnie
stanie!–mówiętwardo.–Dawajtenożyczki!
Tnęztakwielkązłością,żeażsamasiebiezadziwiam.Rękawy
płoną,górazostajeoddzielonaodtiuluitakżelądujewogniu.
Nakonieczostajeobszernydół,tnęgonapaski,aUlawrzuca
jedoognia.Itakimotosposobemmójślubidziezdymem.
Żegnaj,„długoiszczęśliwie”.Witaj,„smutnoisamotnie”.
–Terazpowinnamprzygarnąćjakiegośkota.–Głaszczęalbum,
któryleżynamoichkolanach.–Tylkożejanieprzepadamzakotami.
Możewezmępsazeschroniska?
Ulaszybkimruchemzabieraalbumirzucagodoogniska.
–Ej!–krzyczę.
–Niemażadnego„ej”.Czasemtrzebazasobąspalićmostyiruszyć
dalej,adobrzewiemy,żetakniepotrafisz,więcmusiałamcipomóc.
Mojezdjęcia,mojewspomnienia…
Znowuchcemisiępłakać.
–Aterazmów,codalej.
Topytaniemniezaskakuje.Niktniezadałmipodobnegoodtamtego
okropnegodnia,czyliodtygodnia.
Codalej?
Zostałamporzuconaprzedołtarzem,bezdachunadgłową(nielicząc
domumamy,doktóregoniechcęwracać)orazbezpracy,boprzecież
niemogęwrócićdoMonkey&Spółka.Niemogęwrócićiudawać,
żenicsięniestało,patrzećdzieńwdzieńnafaceta,któryzłamał
miserceizniszczyłżycie,któryzdeptałmniejakślimaka.
Wskróciezostałamnabruku.Bezniczego.
–Chybaniemamwyboru…
