Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jązaspokoić.Oczywiściejakodorośli,mamywiększą
cierpliwość,tolerancjęnaodłożeniewczasiemomentu
zaspokojeniatychpotrzeb,czyliniemusionnastąpić
tuiteraz.
Czywewnętrznedzieckomożenasdogonićimieć
wkońcutylelat,ilemy?
Tak,jaknajbardziej.
Cowtedy?Jestidealnie?Wiemy,jakiesąnasze
potrzebyinabieżącojezaspokajamy?
Mamytowewnętrznedzieckocałyczaswsobie,alenie
pojawiająsięjużwnastebiedne,sfrustrowane
naróżnychetapachdzieci,jakożeichpotrzebywjakimś
sensiezostałyzaspokojone.Myjednakprzezcałyczas
mamywsobiedziecko.Tojestnaprzykładtaczęśćnas,
którabawisięiwygłupiaznaszymirealnymidziećmi.Kto
torobi,jeślinienaszewewnętrznedzieci?Bawimysię,
jeździmynanartach,pływamynabasenieczywmorzu.
Niewszyscydoroślitopotrafią.Myślałam,żeto
zależyodcharakteru,nieodwewnętrznego
dziecka.
Znanyjestpowszechnie,nawetwśródosób
niezwiązanychzpsychologią,podziałna
id
,
ego
i
superego
.
Id
tojestdziecko,
ego
–dorosły,a
superego
jestrodzicem.Tokwestianomenklatury.Niebędęmówiła
pacjentowio
id
,botojestbardziejskomplikowane,
naukowe.Kiedymówięowewnętrznymdziecku,jestem
rozumiana.Tosąnaszepotrzeby,naszepopędy,
pragnienia–tamonesązamknięte.Jestteżstruktura
karząco-nagradzająca,czyli
superego
,ijesttendorosły,
którypowiniendziałaćnacodzieńipodejmować
właściwedecyzje,wybierać,cowarto,aczegoniewarto
