Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wdzięcznośćizaczynamwierzyćwtęnadniebną
instytucjęzwanąKrólestwemNiebieskim.
Przewróciłamoczami.
Agnieszkanienależaładoosóbreligijnych.Odwróciła
sięodwiary,Boga,Kościoła.Piętnonajejpsychice
odcisnąłchłopak,któryzostawiłjądlasłużbyBogu.Nie
mogłategozrozumieć.Niewielewiedziałamotejhistorii,
nigdyniedopytywałamoszczegóły,jednak
tanieszczęśliwamiłośćzłamałaAgnieszceserce.
Pokruszyłajenadrobnekawałki.
–Ity,Emilio,chciałaśwychodzićzamążzałajzę,która
miałanaimięAnatol?
–Aga,nieprzeginaj.Onniebyłwinnytemu,żenosił
idiotyczneimię.Towinajegomatki.
–Krystyny–wypowiedziaładobitnieimiękobiety,
poczymwybuchnęłagromkimśmiechem.
–Jesteśnienormalna!–stwierdziłam,trzymającsię
zabrzuch,iwtórowałamwnapadziewesołości.
–Atyjesteśsztywniarą!
–Wiemotym.Jestem,jakajestem.
Agnieszkapopatrzyłanamnieiprzytuliładosiebie.
–Jesteśmądra.Znasztrzyjęzyki,byćmożecztery!
–Polski–zaczęłamwyliczać–angielski,trochę
hiszpańskiegoi...Niemajużczwartego.
–Afrancuski?–zapytała,awjejoczachzamigotały
zbereźnechochliki.
–Mamciędosyć!–wykrzyknęłamipoczułam,jak
gorąceodrumieńcówstałysięnaglemojepoliczki.
–Jestemzmęczona.Przepraszamcięnajmocniej
–mówiącto,nakryłamzmarznięteciałowełnianym
kocem–leczidęspaćiniemamochotynatwoje
