Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zbereźneżarty.
–Sztywniara...
Toprawda.Agnieszkamiałarację,byłammało
rozrywkowa.Należałamdokobietspokojnych
ipragmatycznych.Czasamilubiłambujaćwobłokach.
Kilkalatwcześniejspotkałmniedramat.Moirodzice
zginęliwpożarze,gdyjaprzebywałamnawakacjach
ubabciwLondynie,szkolącswójangielski.Strasznie
przeżyłamichśmierć.Mójświatsięzawalił.Wciąż
pamiętałamminębabci,któraprzekazałamitęstraszliwą
wiadomość.Nigdyniezapomnęjejszklistychoczuoraz
drżącejdolnejwargi,kiedypróbowaławydusićzsiebie
chociażbyjednosłowo.Wróciłamnastępnegodnia
doPolski,choćtaknaprawdęniemiałamjużdoczego
wracać.Straciłamrodziców,azdomuzbudowanego
zbalipozostałyjedyniebetonowyfundament,trochę
szkieletuizgliszcza.Zziemiunosiłsięzapachpopiołu
ispalenizny.Kiedyujrzałamdom,czyraczejto,
cozniegozostałopopożarze,zwymiotowałam
zrozpaczy.
–Poważniewynigdy...nowiesz.–Głosprzyjaciółki
przerwałmojerozmyślania.–Nieuprawiałaśmiłości
francuskiej?
Wsunęłamsiępodkoc,niemajączamiaruodpowiadać
napytanie.Twarztakżeprzykryłam.
–Dobra,jużwyłaźspodtegokoca.Onicwięcejnie
będępytała.Emi?!
–Obiecaj,żewyniesieszsięzsalonuidaszmispać.
–Obiecuję–odparłastanowczo.
Zsunęłamzgłowykocizaczęłamłapaćustami
powietrze,którewydałosięterazchłodne.
