Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Taksięnieda.Zawszetraktowałamcięjaksiostrę
izawszewtakisposóbzamierzamciętraktować.Wiem,
żepróbujeszsięmniepozbyćztegopokoju,abyznów...
nosamawieszdlaczego–dodała,dotykającmojej
chłodnejdłoni.–Usiądź,proszę–rozkazałapogodnym
głosem.
Niemiałamsiłyzaprotestować.Podciągnęłamsię
ioparłamozagłówek.Miałamnadzieję,żeprzyjaciółka
ograniczyswojenudneprzemówieniedominimum
iszybkopójdziezajrzećdocóreczki.
–Znamcięodczasów,kiedytwójlicznikrozpoczynał
sięjedynkązprzodu.Wiem,ilewswoimżyciu
doświadczyłaśtrudnychchwil.Dałaśradęiterazteżsobie
poradzisz.Wiemto,Emi.
OczyAgnieszkispoglądałynamnieztakądobrocią
ichęciąpomocy,żezadrżałam.Wiedziałam,żemiała
rację.Tylkożejaniechciałamsłuchaćjejfilozofii.Wciąż
miałamwsobieolbrzymiepokładyżalu.
–MartwięsięteżoAdama.Polubiłamgo.Naprawdę
gopolubiłam–wycedziła.
–Adamaniemożnanielubić–przytaknęłam.
–Onciękocha–wymówiłanagłostetrzytrudne
słowa,którychniechciałamsłyszeć.–Kochacięrównie
mocno,jakkochałcięMatt.
Wypowiedzianezdaniewstrząsnęłomoimsercem.
Wmyślachpowtarzałamjekilkakrotnie,jakbymchciała
zapamiętaćjejakonajpiękniejszycytat.Aleprawdabyła
zupełnieinna.Brutalniejsza.Brzydsza.
Niktniebyłwstaniekochaćmocniej.
Nikt.
–Mówisz,żeAdamkochamnierówniemocno,jak
