Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
odzyskiwaćpełnąkontrolęnademocjami.
–Swojegodwukołowca.
–Achtak–westchnęłam,wspominającmoment,
wktórymczułamprawdziwypowiewwolności.
Skierowaliśmysiędowyjścia,gdzienabacznośćstało
dwóchmężczyzn.Zaczęłamsięimprzyglądać,aleoni
zachowywalisiętak,jakbymbyłapowietrzem.
–Onizawszestojątaksztywnojakpionki?
Mężczyznaoblondczuprynieszerokosięuśmiechnął.
–SkoropałacBuckinghammawłasnychstrażników,
dlaczegostaryThomasniemożeposiadaćswoich?
–zażartował.
–Dziwimnietowszystko.Iprzeraża...
Nawetniespostrzegłam,kiedydotarliśmydosrebrnego
samochodumężczyzny.Dopierokiedyotworzyłdrzwi
pasażera,zdałamsobiesprawę,żechcemniestąd
zabrać.
Alenieufałammu.
NieufałamtakżeMattowi.
Niewiedziałam,copowinnamzrobić.Właśnie
otworzyłasięprzedemnąjednazfurtek,ale
jazamknęłamjązimpetem.
–Corobisz?–zapytałszczerzezaskoczonymężczyzna.
–Niejadęztobą.Chcęjechaćtaksówką–odparłam.
–Bądźtakmiłyiwezwijmikierowcę.
–Alejamogęciępodwieźć...
–Tylkożejaniechcę–odparłamstanowczo.
–Dobrze–zgodziłsięmójrozmówca.Wyciągnął
zkieszenibiałychspodnitelefonizacząłszukaćnumeru.
Miałamokazjęprzyjrzećsięjegostrojowi,który
