Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
samochoduuwolniłmnieodtegowyzwania.Boudzielenie
odpowiedzibyłobyprawdziwymwyzwaniem.Czarny
samochódzaparkowałnieopodalbramy,ajejmasywne
skrzydłapowolizaczęłysięotwierać.
–Dziękuję,Craig.Rozważętwojąpropozycję
–wycedziłamoschle,otworzyłamdrzwisamochodu
iusiadłamwygodnienatylnejkanapie.Mężczyzna
zamknąłje,wpatrującsięwmojątwarz.Była
toniezręcznachwila,alebardziejniezręcznawydawała
sięnieznajomośćmojegoadresuzamieszkania.
–Jużpodaję!–wykrzyknęłamdotaksówkarza,czując,
jakrumieńcewstyduoblałymojątwarz.Szybkozaczęłam
wyszukiwaćSMS-awysłanegoAgnieszce,tegozadresem
Matta.–Jużmam!–odparłamizaczęłamczytać.
Uśmiechnęłamsiędelikatnie,powolizaczynającwątpić,
żetendzieńbyłrealny.
Byćmożewciążśnięiniemogęsięobudzić?
Niechciałamtakichsnów.Wolałamzanurzaćsię
wewspaniałychmomentach,bożyciebyłosamowsobie
zbytsmutne,byjeszczeweśnienawiedzałymnie
koszmary.
Podróżtaksówkądłużyłasięwnieskończoność.
Przymykałampowieki,niechcącspoglądaćwjaskrawe
promieniesłońca,którepowodowały,żekącikimoich
oczunapełniałysięłzami.
Kiedytaksówkazatrzymałasięnapodjeździeprzed
domem,zdałamsobiesprawę,żemójkoszmarsięnie
skończył.Niemiałamprzysobiepieniędzy.Mojeserce
nerwowozałomotało,adłoniezaczęłydelikatniedygotać.
–Proszęzaczekać.Pójdętylkopoportfel–wydukałam,
czującsięjakkompletnaidiotka.
Byłamnasiebiezła,żeniepozwoliłamCraigowi
