Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.instrukcjaobsługi:
kilkaważnychpojęćizjawisk
Licznebadanianadpostrzeganiem(percepcją)rzeczywistościujawniły,że
naszewypowiedziniekoniecznieodpowiadajątemu,cowidzimy.Skądotymwie-
my?Źródłeminformacjijestoczywiściejęzyk,gdyżtowłaśniezapomocąwypo-
wiedziinformujemynaszychrozmówcówowidzianychsytuacjach,naszychemo-
cjach,wątpliwościach,pragnieniachionaszejwiedzy(lubniewiedzy)oświecie.
Grupieosóbpokazanofilmikzwypadkusamochodowego:samochódwjeż-
dżawdrzewostojąceprzydrodze.Następniepoproszonoteosobyoopisanie
zdarzenia.Otóżwiększośćwswoimopisiezawarłamomenttłukącejsięiroz-
sypującejwdrobnymakprzedniejszyby.Okazałosięjednak,żepomimowielu
innychuszkodzeńprzedniaszybapozostałanaswoimmiejscu.
Podamjeszczejedenprzykład–tymrazemdotyczyprzeszłości.Twójkolega
wspominadawnedziejeiwpewnymmomenciemówi:Apamiętasz,jakbyliśmy
wŁagiewnikach?Tobyłpiękny,słonecznydzień…Typatrzysznaniegozezdzi-
wieniem,ponieważnigdywŁagiewnikachniebyłeś/byłaś.Małotego!Zawsze
chciałeś/chciałaśtampojechać!
Ijeszczemałedoświadczenie:przyjrzyjsięrysunkowiponiżejipowiedz,co
widzisz.Pokażrysunekkilkuosobomipoproś,abypowiedziały,cowidzą.
