Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Metodakognitywnapostulowała,żeuczącysiępowinienświadomiezro-
zumiećregułęjęzykową,apotemumiećstosowaćwpraktyce.Dlateorety-
kówmetodyważnebyłotakżeumiejętnepowiązanieprzeznauczycielanowego
materiałujęzykowegoztreściamiopanowanymi.Nowawiedza,abybyłasku-
tecznieprzyswojona,musisiębowiemwnaturalnysposóbwiązaćzjużposia-
daną,amateriałwinienmiećlogicznąorganizacjęibyćznaczeniowosensowny.
UczeńświadomiepoznawałpodobieństwairóżnicemiędzyL1iL2.Wmyśl
metodyeksponowanokoniecznośćnświadomegowłączenia,anawetcelowe-
gowykorzystaniajęzykaojczystegowcałymprocesienaukijęzykaobcego”
[Pfeiffer2001:81].Wrozwojusprawnościproduktywnychpodkreślanorolę
translacjiustnejzjęzykawyjściowegonajęzykdocelowy.
Metodakomunikacyjnapowstaławlatach70.XXwieku.Podstawęteore-
tycznątworzyłasumapostulatówjęzykoznawstwa,psychologii,psycholingwi-
styki,socjolingwistyki,pragmatykiiinnychdziedzin[Pamuła2003:42-44].
Treśćnauczaniazostałapodporządkowanapotrzebom,zainteresowaniom
iaspiracjomuczniów.Toonizajęligłównemiejscewprocesiekształcenia[Figar-
ski2003:72;Максимова2006:26;Turula2000:44;Kosacz2000:58-61;Wer-
bińska2000:50-58].Relacjemiędzynauczycielemauczniamibyłypartnerskie
[Палиньски2009:327;Щукин2007:202-203].Nauczycielbyłorganizatorem
procesudydaktycznego,specjalistąwswojejdziedzinie,znającymjęzykikulturę
krajudocelowego.Jegorolapolegałanazachęcaniuistwarzaniuuczniomwarun-
kówdoaktywnejkomunikacji.Nauczycielnz«wykładowcyjęzykaobcego»ieg-
zekutorastawianychwymagaństawałsięopiekunemipomocnikiem,doradcą
iorganizatorempracyuczniów,osobąumiejącąpobudzićinicjatywęuczniów,ich
zaangażowanie,motywacjęientuzjazm”[Figarski2003:73].Szkołabyłamiej-
scemwolnymodstresuilęku,bezpiecznym,przyjaznym,otwartymnanowości,
musiałauwzględniaćpotrzeby,zainteresowaniaimotywacjeuczniów.
Językobcy,będącyprzedmiotemzabiegówdydaktycznych,traktowany
byłjakonarzędzieinterakcji,autentycznegoporozumiewaniasię.Priorytetem
byłokształtowaniekompetencjikomunikacyjnej(komunikatywnej,socjo-
/pragmalingwistycznej),umiejętnościbezbłędnejinterpretacjizawartejwwy-
powiedzipresupozycji,stosowaniaidiomówsytuacyjnychorazdobieraniaod-
powiedniejdosytuacjiwarstwystylistycznej[Szulc1997:110-111].Wmyśl
metodykomunikacyjnejważnebyłonietylko,ncoktośpowiedział,aleijakto
zrobił”[Figarski2003:74].Komunikacjastawałasięnietylkonadrzędnym
celemnaukijęzykaobcego,aleteżśrodkiemdoosiągnięciategocelu.Dlatego
teżnowymateriałprezentowanonalekcjiwsposóbwizualnyisytuacyjny,re-
zygnujączjęzykaojczystegouczniów,akomentarzeograniczanodomini-
mum.Materiałjęzykowyćwiczonyiopanowywanybyłgłówniewdialogach,
symulacjach,technikachteatralnych,grach,zabawach,odgrywaniuról(klienta,
16