Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nowenurtyjurysprudencjicharakterystycznedlaokresunowożytnego,podrugie,
wXVIw.kanonistykatracisiłęswojegooddziaływanianaprawoświeckie16.
Wkolejnychpodrozdziałachzostanąscharakteryzowanetrzypodstawo-
weargumenty,którepomogłykanonistomwopracowaniunowejdoktryny.
Niewątpliwienajważniejszymznichbyłargumentnazwanyteologicznym.Ze
względunajasnośćprzekazuwpierwszejkolejnościomówionyzostaniejednak
argumentzwiązanyzestrukturąźródełprawakanonicznego.Dziękitemujed-
nocześnieprzedstawionebędąfundamenty,naktórychkanoniścioparliswoją
doktrynę.Poprzedstawieniuargumentuformalnegobardziejklarownebędą
takżepodstawyźródłowedwóchpozostałychracji.Należyzaznaczyć,żecodo
cytowaniainextensodziełkanonistówwceluuniknięciazbędnychpowtórzeń
cytacjiograniczonoichliczbęwpierwszympodrozdziale-pozacytatamiod-
noszącymisiędoprzywoływaniaźródełbiblijnychtylkowyjątkowopracekano-
nistówbędącytowanewpodrozdzialepierwszym,bowiemkonieczneibardziej
uzasadnionewydałosięprzywołanietychsamychtekstówwdalszychpodroz-
działach.
1020Argumentformalnyzautorytetuźródełprawa
102010Uwagiwprowadzające
Podszyldemnargumentformalnyzautorytetuźródełprawa”kryjesięobserwa-
cja,żekanoniściswojąnowądoktrynęopieralizawszenadostępnychimtekstach
źródłowych,któredarzonowówczasuznaniemiktórecieszyłysięautorytetem
prawawKościele.Wypadajużnawstępiepodkreślić,żeprezentowaneponiżej
podejściedoźródełjestanachroniczneizpewnościąbyłobyzaskakującedlaśred-
niowiecznegokanonisty.Nienależyrównieżinterpretowaćtegopodejściajako
próbyzrównaniaautorytetuwszystkichźródeł,naktórychopieralisiękanoniści.
Zagadnienieźródełprawakanonicznegojestzłożone,pojmowanieroliźró-
dełzmieniałosiębowiemnaprzestrzenidwóchtysięcylatistnieniaKościoła17.
JużmiędzykoncepcjąźródełprzedstawionąwpierwszychdystynkcjachDekretu
ateoriamikanonistówXIII-wiecznychwystępowałyróżnice18.Niesposóbwięc
dokonaćszerokiegoprzedstawieniatejkwestii,lecztytułemwstępuwartozwrócić
uwagęnakilkauniwersalnychcechcharakterystycznychdlakoncepcjipojmowa-
16Esmein(1888)5.
17Zob.np.vanHove(1945)48-408;Bączkowicz(1957)1.23-102;Pawluk(1985)1.87-142;
Hemperek,Góralski(1995)13-173.
18Gaudemet(1951)9-32;Brundage(1991)154-158.Szerokonatentematzob.zwłaszcza
LeBras,Lefebvre,Rambaud(1965).
27
WydawnictwoNaukoweUAMwszelkieprawazastrzeżone