Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wprowadzenie
Pedagogikaresocjalizacyjnazcałąpewnościązaliczasiędotych
dyscyplinnaukspołecznych,którychwspólnymianowniksprowadza
siędociągłegopozostawaniawdrodze.Taswoistawędrówka
ukierunkowanajestnaposzukiwanierozwiązaniaproblemuzła
społecznegoiludzkiego.Jakwiadomo,próbytakiepodejmowane
byłyodtysiącleci,acoważne,podejmowanesąnadal.Cozaś
jeszczeistotniejsze,wciążnieprzynoszązadowalającychrozwiązań.
Sprawącharakterystycznąjesttuswoistefalowaniepoglądów
dotyczącychnajbardziejskutecznychsposobówradzeniasobieztym
problemem.Częstokroćsposobytemiałyskrajnycharakter,
nacoprzykładówdostarczająliczneźródłahistoryczne.Wystarczy
choćbyprzywołaćokrutnyKodeksHammurabiego1,nakazujący
złemodpłacaćzazło.Zdrugiejjednakstronyznajdujemybiblijne
przykazanienadstawianiadrugiegopoliczka(Mt5,39).Gdzieś
międzytymiskrajnościamipojawiasięrzymskieprawoXIItablic2
zeswojąkontekstualnościąiparadygmatemwartościowaniastopnia
przewinieniawzależnościodstopniarozeznaniasprawcy.Również
greckakulturaantycznaposzukiwałapanaceumnatęspołeczną
bolączkę.Sokrates,twórcaetycznegointelektualizmu,uznawany
powszechniezaarchitektakulturyZachodu,zajmującsiętąsprawą,
argumentował,żewarunkiemdobregopostępowania–tj.zgodnego
znormąprawnąietyczną–jestwiedza:wiedzaotym,cojestdobre,
azatemcoczynićnależy,acozłe,iwkonsekwencjiwymaga
unikania3.Tejegospostrzeżeniaznalazłyuzupełnienieirozwinięcie
wpoglądachArystotelesa.OtóżArystotelessprawęwiedzyotym,
coijaknależyczynić,wiązałzkoniecznościąnabywania
umiejętnościpraktycznychwtymzakresie.Ichdociekaniadały
podstawyaretologii,tj.naukiocnotachczy,inaczej,sprawnościach
etycznych.Jesttoetykaczynu,jakpowiadaJózef
M.Bocheński4.Wetycetejfundamentalnymwymogiemjest
zmierzaniedoperfekcji:
