Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
18
WSTĘP
przecieżwpedagogice,podążajączaprzekonaniem,żepodjętyprzezemnietemat
pracysugerujetenwłaśniesposóbbadania.Stojącprzedprzeanalizowaniemdość
obszernejliteratury,postawiłamprzedsobąwpierwszymrzędziezadanieprze-
śledzeniagłównychsensównadawanychkategoriiduchowościwróżnychteoriach
inurtachmyślowychnpracujących”wrefleksjipedagogicznej.Wprocesiepodję-
tegotubadaniaanalizajednegotekstuodsyłałamniedotekstukolejnego,tworząc
wtensposóbsiatkępowiązań,zktórychwyłaniałysięczęstokolejneinteresujące
konteksty.Ztegomiejscazaśzdarzałomisiępowracaćdowcześniejprzeanali-
zowanegojużmateriału,żebyzobaczyćgobyćmożezniecoinnejperspektywy.
Podobniestworzeniewstępnejinterdyscyplinarnejkonceptualizacjiduchowości
pozwoliłomipoczynićkolejnepowiązaniaidostrzeczapożyczeniatekstówpeda-
gogicznychzobszarufilozofiiinaukspołecznych.Swobodneporuszaniesiępo
materialebadawczympozwoliłomitakżenadostrzeżeniepewnychprawidłowości
dotyczącychsposobutraktowaniatytułowejkategoriiwpedagogice,jakrównież
zachodzącychwtymwzględziezmianwperspektywiehistorycznej.Byłatorów-
nieżokazjadooglądunczęściwspólnej”duchowości,któraostateczniewyłoniłasię
ztegoróżnorodnegomateriałubadawczego.Widocznytutajruchkolisty,zawie-
rającysenspowrotów,stanowipodstawękołahermeneutycznego,któretozkolei
możebyćpodstawądlaopisaniaprzeprowadzonejwniniejszejpracyanalizy.
Prezentowanaksiążkaskładasięzczterechczęści.Wczęścipierwszejszkicuję
interdyscyplinarnąkonceptualizacjęduchowości,umieszczającjąwkontekstach
budowanychprzezfilozofięinaukispołeczne,dziękiczemuzasygnalizowanezosta-
jąwyzwaniazwiązanezanalizowanąkategorią:jejproblematyczność,jakrównież
wielowymiarowość.Wydałomisiękoniecznesięgnięciedotejwielościperspektyw,
ponieważtowłaśnieznichpedagogikaczerpieswojeinspiracje.Wczęścidrugiej,
zatytułowanejDuchowośćjakotajemnicaczłowiekaikulturyrekonstruujęsposoby
rozumieniaduchowościzklasycznychtekstówJeana-Jacques’aRousseau,Johan-
naH.Pestalozziego,JohannaF.Herbarta,BronisławaF.Trentowskiego,JanaW
.
Dawida,SergiuszaHessenaorazBogdanaNawroczyńskiego.Przynależąonedo
kanonuliteraturypedagogicznej,przezcomiały,iwciążmają,niewątpliwywpływ
nasposóbkształtowaniasiępercepcjikategoriiduchowościwpedagogice.Ponadto
śladytytułowejkategoriisąwnichwyraziścieobecne.Częśćtrzecia,zatytułowana
Duchowośćjakopraktykakoncentrujesięnaposzukiwaniusensów,znaczeńifunk-
cjiprzypisywanychduchowościwpedagogice,rozpoczynającodruchuNowego
Wychowaniaiprogresywizmu.NawiązujętutakżedoteologiiwyzwoleniaP
.Fre-
irego,pedagogikikrytycznejP
.McLarena,pedagogikiM.Nussbaum,pedagogów
holistycznychorazpedagogikikontemplatywnej.Częśćdrugaitrzeciapokazują
logikęzmianypercepcjiduchowościwpedagogice,któraztajemnicypełnejreligij-
nychodniesieńewoluujewkategorięściślezłączonązpraktykąidoświadczeniem,
tymsamymstającsięniecobardziejprzejrzystąiczytelną.Ostatnia-czwartaczęść
stanowipodsumowanieksiążki.TworzęwniejMapęduchowości,wktórejposzuku-
jęczęściwspólnejprzeanalizowanychkoncepcjiduchowości,jakrównieżzwracam
