Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dziewczynazrozumiemotywacjęAgaty.
–Jakbyktokolwiekmiałmnietutajusłyszeć!Chybatylko
kozice!–wrzeszczaładośćmocnosfrustrowana
spędzaniemczasuwtenwłaśniesposób.
Wdomkupanowałnieład.Porozrzucaneubrania,brudne
naczynia,pusteopakowaniapojogurtachzdziwiłynieco
matkę,wszakdotychczasjejcórkizawszedbały
oporządek,aBaśkawręcznieznosiłabałaganu.Była
pedantycznadobólu,cozawszewprawiałoAgatę
wkompleksyidawałoznaćogenachkogośinnego,nieco
mniejchaotycznegoniżonasama.Tymbardziejczułasię
zmartwionaimocnozaniepokojona.
–Niepatrztak,mamo.–Barbaraczułasięwobowiązku
wyjaśnićtezaniedbania,jednakuważała,żetorodzicielka
mawięcejnasumieniu.Jejtakżekilkatygodni
spędzonychzKlarądałosięweznaki.Kochałabliźniaczą
siostrę,alerównocześniedziałałajejmocnonanerwy.
Szczególnie,gdybyłyzdanewyłącznienawłasne
towarzystwo.Matkakategoryczniezabroniła
imnawiązywaniarelacjizkimkolwiek.Brzmiałanatyle
poważnie,żeniezdecydowałysięnapolemikę
iposłuszniewypełniłypolecenie.
–Gdziewogólecichłopcy?Mieliprzecieżwaspilnować,
dojasnejcholery!–Agatatakżedałasięponieść
emocjom,choćobiecywałasobie,żezespokojem
iwzględnąrozwagąprzedstawidziewczynomaktualną
sytuację.
–Chłopcytojużmelodiaprzeszłości.Zresztą,chybanie
otympowinniśmyterazmówić,nieprawdaż?–Klara
domagałasięwyjaśnień.Natychmiast.–Mamo,każdy
mawłasnezobowiązania,aurlopniedlawszystkichmoże
