Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
trwaćdniitygodnie.
–Usiądźcie.–Mateuszzebrałubranianastolatekwjeden
kąt,zrobiłmiejscenakanapieidośćstanowczymgestem
wskazałjeobudziewczynom.PrzysunąłAgaciedrewniany
taboret,asamstanąłzanią,bywspierać,kiedybędzie
tegopotrzebowała.Nieczułsięczęściątejrodziny,
jeszczenie.Zcałąpewnościąniemiałtakżeprawa
pouczać,dyscyplinować,czyoczekiwaćczegokolwiek
odtychdwóchmłodychkobiet.
–Musiałyścietutajzostać,ponieważtużpotym,jak
otworzyłyśmywetrzytępuszkęPandory,dokliniki
włamałsięktoś,ktowykradłteczkę…przyokazji,ponoć
broczyłkrwią,dziwniewyglądałinienażartywystraszył
ochroniarzy–zaczęłaspokojnie,leczźrenicecórek
bezwiedniesięrozszerzyły.
–Cotymówisz!Tobył…Tobyłnaszojciec?Dlaczego
broczyłkrwią…onniejest…toznaczy,kimonjest?Czyli
jednakżyje?–PrzerażenieBaśkimieszałosię
zzaciekawieniem.
–Basiu,proszę,pozwólmamieskończyć–delikatnie
upominałjąMateusz.Dziewczynaprzytaknęła,najej
twarzwypłynąłrumieniec,przygryzaławargi
woczekiwaniunakolejnenowości.
–Policjaprzystąpiładodziałania.Oczywiściemieliśmy
swojegoczłowieka,więcowszystkimdowiadywałamsię
niemalnatychmiast.–WymowniechwyciłaMateusza
zakolano.–Jednakmusiciezdawaćsobiesprawę,
żepierwszytelefonodMatiegowywołałumniepalpitacje
sercaimusiałamwaschronić,zatrzymaćjaknajdalej
odŚląska,odkliniki–tłumaczyłasię.
–Teraztoprzynajmniejzyskujejakiśsens.–Klara
