Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
biletpięciofuntowy;wobiegujestdużofałszywejmonety,znamyto!
Ipotrząsnąłgłowązprzebiegłąminą.
WłaśniepanPickwickijegotrzejtowarzyszezamierzalizrobić
pierwszyswójprzystanekwRochester.Oświadczyliwięcnowemu
swemuznajomemu,żejadątąsamącoondrogą,iumówilisię,
żezajmąmiejsceztyłupowozu,gdziepomieszcząsięwszyscypięciu.
–Hop!Dogóry!–zawołałnieznajomy,pomagającpanu
Pickwickowiwygramolićsięnawózzpośpiechem,którymaterialnie
naruszyłzwykłąpowagęfilozofa.
–Pakunkówpanniema?–zapytałwoźnica.
–Kto?Ja?–odparłnieznajomy.–Pakiecikwbibułęzawinięty,ten
oto.Resztęwyprawiłemwodą;wielkieskrzyniegwoździamiobite,
wielkiejakdomyiciężkie,ciężkie,diabelnieciężkie!
Tomówiąc,pakowałdokieszenipakietwbibułęowinięty
zawierający,jakmożnabyłownosić,koszulęichustkędonosa.
–Ostrożnie!Ostrożnienagłowy!–krzyczałgadatliwynieznajomy,
gdyprzejeżdżalipodpewnymsklepieniem–strasznetomiejsce,
bardzoniebezpieczne.Niedawnozmatkąjechałopięciorodzieci.
Matka,słusznakobieta,jadłachlebzmasłem,zapomniała
osklepieniu…Traf!Dziecioglądająsię,matkabezgłowy!Chleb
zmasłemwręku,aniemagęby,bygowłożyć;głowarodzinyzginęła.
Okropność!Okropność!PanprzyglądasiępałacowiWhitehall?Piękny
pałac;małeokienka;tutakżezleciałajednagłowa…takżeniepilnował
się1.Och!Och!Panowie!Och!
–Myślałemwłaśnie–rzekłpanPickwick–naddziwną
zmiennościąrzeczyludzkich.
–A!Domyślamsię.Dziśwchodzisiędopałacudrzwiami,jutro
wylatujesięoknem.Panfilozof?
–Badacznaturyludzkiej,panie.
–Jatakże,jakwiększaczęśćludziniemającychniclepszego
