Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Trzymaj,mojedziecko.–KsiężnaAugustapodałajejswoją
chusteczkę.–Aterazdoprowadźsiędoporządku.Ipozwól,
żeciprzypomnę,iżkrólowieikróloweniepobierająsięzmiłości,jak
bysięmogłowydawaćmłodymdziewczętomzaczytanym
wpowieściach.Otóżwmałżeństwachwładcówchodziopromowanie
interesówobupaństw.Twojezaślubinymająprzypieczętowaćkoniec
dekadywrogościmiędzynaszymikrajami.My,księżniczkikrwi,
wpewnymsensiejesteśmytowarem.Jesteśmyniczymartykuł
wysokiejklasy.Ajeśliktórejśsięposzczęści,tozczasem,gdzieśprzy
okazji,pojawisięmiłość.Takbyłozemnąitwoimojcem.Matyldo,
zostanieszkrólową.MałeksiężniczkiwcałejEuropiebędą
cizazdrościć.Pozwól,żeciprzypomnę,iżtwójświętejpamięci
pradziadek,gdyprzybyłzHanowerudoAngliiw1714roku,niemiał
pojęciaotutejszejludnościijejzwyczajach.Nawetnierozumiał
miejscowegojęzyka.Ajakwiadomo,niewieleosóbnaangielskim
dworzewładaniemieckimczyfrancuskim.Wiedziałzaś,żeaplauz,
zjakimgopowitano,niebyłprzeznaczonydlaniegojakoczłowieka,
leczdlamonarchii,którąuosabiał.Itowłaśniejesttwoimaktem
zaślubin–stanieszsiędlaluduDaniisymbolemjakonowakrólowa
dwóchpaństw.Ajeśliznówogarniecięochota,bysięnadsobąużalać,
przypomnijsobie,żetwojemupradziadkowibyłonaobczyźnie
znacznietrudniejniżbędzietobie.Był,jakbyniepatrzeć,
pięćdziesięciotrzyletnimstarcem,atymaszdopieropiętnaścielat.
Słyszysz,codociebiemówię?
Matyldapodniosłagłowęiwyszeptała:
–Tak,matko.
–Miałamledwiesiedemnaścielat,kiedywyszłamzatwojegoojca,
któregooczywiściewcześniejnieznałam.Tylkoczternaścielatdane
nambyłospędzićrazem.Twójdziadekwswejpodłościpoczytywał
sobiezanajwiększytriumfto,żeprzeżyłswegonajstarszegosyna.
Nienawidziłtwojegoojca,bowiedział,żektóregośdniazajmiejego
