Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Brązowetęczówkipatrząnaniąuważnie,zatrzymują
sięnaustach.Jeannyprzełykaślinę,kiedybrunetposyła
jejnieconieodgadnionespojrzenie.
–Przepraszam–duka,niepatrzącnaniego.
Cozakompromitacja.
–Ależkompletnieniemazaco.–Gardłowygłos
nieznajomegowywołujedziwneuczuciewjejżołądku.
Jeannyczujesięnieswojo,choćniepotrafi
sprecyzowaćdlaczego.Kiedypłaci,obokniejpadacień.
Toon
.Starasięjednakniezwracaćnaniegouwagi.
Bardziejinteresujejąkolortenisówek.Sąbiałe.Iwtedy
słyszy:
–Dzisiajjestgorącojakwpiekle.
Odwracasięikrzyżujespojrzeniezmężczyzną.Wjego
wzrokudostrzegajakąśdziwnąfascynację,która
jąprzeraża.Najejkarkupojawiasięgęsiaskórka,
awustachdziwnasuchość.Wszystkotozmusza
jądoszybszegoopuszczeniasklepu.Rzucawbiegu„do
widzenia”iwychodzinaspiekotę.
Nazewnątrzponowniedopadajądziwneuczucie,
azimnedreszczeprzeszywająjejplecy.Wyciągatelefon
idzwonidoScarlett,swojejprzyjaciółki.Dziewczyna
odbieradopierozadrugimrazem.
–Scarlett?
–Hej,cotam?–Słychaćdziwnedźwiękiijakieś
wirowanie.
Jeannymarszczybrwi.
–Cotyrobisz?
–Sok.
