Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
doponiesieniaporażki.
Jeśliniejesteśmyprzygotowaninaporażkę,nigdynieodważymy
siępodjąćryzyka,którepozwolinamsięoswobodzićistworzyćcoś
nowego.Dlategonaszsystemedukacyjnyiświatbiznesu–dwiesfery
nienawidząceporażki–naogółsąbardzozłymiśrodowiskamidla
promowaniakreatywności.Uważam,żeporażkimoichdoktorantów
powinienemcelebrowaćwtymsamymstopniucoichsukcesy.
Oczywiścieporażkinietrafiądorozprawydoktorskiej,aletakwiele
sięznichuczymy.Gdyrozmawiamzeswoimidoktorantami,wiele
razypowtarzamimwezwanieSamuelaBecketta:„Poznajporażkę,
poznajznówporażkę,poznajjeszczerazporażkę!”.
Czystrategietemożnazaprogramować?Wprzeszłościglobalne
podejściedoprogramowaniapowodowało,żeniebyłowielkiej
szansynakreatywnośćwwynikachprogramu.Programiścinigdynie
bylizdziwienitym,coichalgorytmywyprodukowały.Niebyło
miejscanaeksperymentlubporażkę.Alewszystkotoniedawnosię
zmieniło:algorytmzbudowanywkodzieuczącymsięzwłasnych
porażekzrobiłcośnowego,cozadziwiłojegotwórcówimiało
ogromnąwartość.Algorytmtenwygrałgrę,októrejwielusądziło,
żejestpozamożliwościamimaszyny.Grawtęgręwymagała
kreatywności.
Wiadomośćotymprzełomiebyłaprzyczynąmojegoniedawnego
kryzysuegzystencjalnegojakomatematyka.
