Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zrobiłsięczerwonynatwarzy.Zacząłwrzeszczeć,
żetoonnaswszystkichutrzymuje,azamiastszacunku
izrozumieniaspotykajągokpinyiszyderstwa.Wyszedł
zdomu,trzaskającdrzwiami,idługoniewracał.Trudno
byłoznimporozmawiać.Każdesłowo,anawet
spojrzeniezacząłtraktować,jakbybyłowymierzone
przeciwniemu.Nawetsięniezdziwiłem,gdyzaczął
wracaćwcięty.Napoczątkujeszczesięnieupijał,raczej
wychylałjedenlubdwakieliszkinadobrynastrój.
Zczasemzacząłpićcorazwięcejicorazczęściej.
Początkoworaznatydzień,późniejdwarazywtygodniu,
abypokilkumiesiącachniemalkażdegodniachwiaćsię,
przekraczającprógdomu.
Mamapoczątkowousprawiedliwiałago.Tłumaczyła
ischodziłamuzdrogi.Kilkarazyprzyszładomnie,aby
mipowiedzieć,jakimwrażliwymczłowiekiemjestmój
ojciecijaktrudnomuodnaleźćsięwnowej
rzeczywistości.Któregoświeczoruusłyszałemichkłótnię.
–Janek,niemamypieniędzy,atyprzechlewasz
ostatniegrosze!
–Toznajdźpracę!–odszczeknąłsięojciec.–Siedzisz
całedniewdomuitylkobyśwszystkokrytykowała.
–Myślisz,żeniepróbuję?
–Jakdupynieruszysz,tonicztegoniebędzie!
–Jesteśniesprawiedliwy!I...Zwykłycham!
–Księżniczkasięobraziła...O...Możezadzwonisz
posłużbę?–zacząłjąprzedrzeźniać.
–Amożeznajdękogośbardziejzaradnego?
Usłyszałemrumorupadającegociała.Wdwóch
krokachwpadłemdoichpokoju.Matkależała
napodłodze.Ruszyłemzpięściamidoojca,aon,jakby
mnieniewidząc,usiadłizacząłpłakać.Jakmałedziecko.
Czterdziestoczteroletnifacetłkałjakskrzywdzony
