Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
18
Rozdział1.Programowanieliniowewmodelachsymulacyjnych
Wanalizowanymprzypadkuzastosowanomodeljednokryterialny,ponieważzadanie
optymalizacjipoleganarealizacji(optymalizacji)pojedynczegocelu.Gdyrozpatrywanesą
dwacelelubjestichwięcej,wówczasużywasięmodeluwielokryterialnego.Jeżelifunkcja
celujestfunkcjąliniową,azbiórwarunkówograniczającychrównieżmapostaćukładu
równańlubnierównościliniowych,tomodeltakinazwasięzadaniemprogramowania
liniowego(Trzaskalik,2003,s.25).
Wprzypadkuproblemuwyboruoptymalnegoasortymentuprodukcjinależyokreślić,
którewyrobyiwjakichilościachnależyprodukować.Niewolnoprzekroczyćposiada-
nychzasobówśrodkówprodukcji.Zakładasię,żeprzedsiębiorstwomożeprodukowaćn
wyrobów.Doichprodukcjisązużywanezasoby,zktórychczęśćrjestlimitowana.Dane
sąnormyzużyciasurowcównajednostkękażdegowyrobu,zasobyśrodkówprodukcji,
cenylubzyskizesprzedażywyrobówgotowych.Wrealnychwarunkachczęstowymaga
sięspełnieniadodatkowychkryteriówograniczających.Możebyćtoinformacjazwiązana
zpopytemlubograniczeniamidotyczącyminp.minimalnychilościzamówieniaalbomak-
symalnychilościtowaru,jakiemożnasprzedać.Zmiennymidecyzyjnymisąilościprodukcji
wyrobów,tj.x
j-wielkośćprodukcjij-egowyrobu.Zapisanotowogólnymmodelupro-
gramowanialiniowegozapomocąnastępującegozestawurównań(Kukuła2006,s.16):
ax
111
+
ax
12
2
+}+
ax
1
nn
d
b
i
;
i
ax
r
11
+
ax
r
22
+}+
ax
rnn
d
b
r
;
d
j
d
x
j
d
g
j
dl
aniektórych;
j
,
x
1
,...,
x
n
t
0
;
cx
11
+
cx
22
+}+
cx
nn
o
maks.
(1)
przynastępującychparametrach:a
ij–zużyciei-tegośrodkaprodukcjinawytworzenie
jednostkij-egowyrobu(i=1,2,…,r;j=1,2,…,n);b
i–posiadanyzasóbi-tegośrodka
produkcji;c
j–cenalubzyskjednostkowyzesprzedażyj-egowyrobu;d
j–minimalnailość
j-egowyrobu,jakątrzebawyprodukować;g
j–maksymalnailośćj-egowyrobu,którąmożna
sprzedać.
Asortymentprodukcjispełniającywarunkiograniczająceiwarunkibrzegowebędzie
rozwiązaniemdopuszczalnym.Rozwiązaniemoptymalnymjestrozwiązanie,dlaktórego
funkcjaceluprzyjmiewartośćmaksymalną.Wbadaniachoperacyjnychistniejewielespo-
sobówrozwiązywaniategotypuproblemówwsposóbgraficznylubmetodamialgebry
liniowej(patrznp.(Ferguson,1958;Dantzig,1998;Kukuła,2006)).Uniwersalnąmetodą
rozwiązywaniazadańzzakresuprogramowanialiniowegojestmetodasimpleks.Jestona
jednakżmudnaipracochłonna.Dorozwiązaniaprzedstawionegoproblemuzastosowano
środowiskosymulacyjne3DnowejgeneracjiFlexSimver.7.3.6.zwbudowanymmodu-
łemoptymalizacyjnymOptQuest.Szczegółowyopisposzczególnychfunkcjiidziałania
interfejsuprogramumożnaznaleźćwjedynymdotychczaswydanychpodręczników,
np.(Beaverstock,2011),atakżewpomocyużytkownikaprogramu.Wielemateriałów
funkcjonujewsiecionline,działam.in.forumspołecznościoweorazblogużytkowników
oprogramowaniaFlexSim.Wieleopracowańmożnatakżeznaleźćbazachartykułów
naukowychonlinejak:GoogleScholar,Springeritp.
