Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rozwijającaimożnasiętuwielenauczyć.
Siedzącaprzednimmisiawpatrywałasięwjego
twarz,odczasudoczasuspoglądającnależącenabiurku
papiery.
–Cojeszczesłyszałeś?
–Żejeślisięmiśstara,może,pojakimśczasie,liczyć
nadobrewynagrodzenie.
–Atybędzieszsięstarać?
–Oczywiście.
–Aczywiesz,cojestwnaszejpracynajważniejsze?
–Niewiem,proszęmisi.
–Otóżnajważniejszejestsłuchaniesięstarszych
misiów.Rozumiesz?
–Takproszęmisi.Jazawszechętniewykonywałem
wszkoleto,cobyłozadawane.Nigdyniesprawiałem
kłopotównauczycielom.Jestembardzo
zdyscyplinowanymmisiem.
–Wiem.Jesttuopiniaotobietwoichnauczycieli,
októrąsięwcześniejpostaraliśmy.Właśniedlategodamy
ciszansę.Wierzę,żepotrafiszjąwykorzystać.
Bomboniepotrafiłukryćswojejradości.
–Zrobięwszystko,cotylkobędęmógł.
Misiaporazpierwszysięuśmiechnęła.
–Czasamitrzebazrobićwięcej,niżsięmoże.
Wnaszejfirmiepracujątylkowyjątkowemisieistać
jenawięcej,aniżeliwszystkieinne.Właśniedlatego
naszakorporacjajestwyjątkowa.Pamiętajotym.
–Takproszęmisi.Będępamiętać.
–Pamiętajteż,żenajważniejszajestlojalnośćwobec
naszego„Miodzika”,zwierzchników,starszychmisiów
ikolegów.Jeślirazokażeszsięnielojalnym,będzietotwój
ostatnidzieńwpracy.
Bombowpatrywałsięwoczymówiącej
