Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
włożyćjaknajmniejwysiłkuwpracę,którąkazano
imwykonywać,iżebystrażnicynieuznali,iżtylkoudają,
żeciężkopracują.Byłyśmiertelniezmęczone,głodne.
Jeślimiałyjakiekolwiekmarzenie,tojedynietakie,
bywrócićdoobozowegobaraku,położyćsięnapryczy
izasnąć.Dokońcadniabyłojednakjeszczedaleko.
JohannesSchwarzzawisłnalatarni.Czterejmężczyźni
nieczekali,ażjegociałemprzestanąwstrząsać
przedśmiertnedrgawki.Uznaliegzekucjęzazakończoną.
Odwrócilisięipośpiesznieodeszli,aleniedocentrum
miasta,skądprzybyli,leczwprzeciwnymkierunku,
naprzedmieścia.Nawięźniarkinawetniespojrzeli.
Pojedynczewystrzałyzamieniałysięwregularną
icorazgłośniejsząwymianęognia.
Godzinępóźniejobajstrażnicynaradzilisięmiędzysobą
iruszylitąsamądrogą,cowcześniejmężczyźni,którzy
powiesiliSchwarza.Kobietyzostałysamenagruzowisku.
Pierwszyraz,odkiedyznalazłysięwobozie,niktichnie
nadzorował.Byłatodlanichniezwykłasytuacja.Nie
wiedziały,jaksięzachować:nadalpracować,odpocząć
czyuciekać.
Wkońcujednaznich,zczarnymtrójkątemnapasiaku,
przerwałapracę,azajejprzykłademposzłykolejne
–zaczęłysiadać,aniektórekłaśćsiętam,gdziestały.
Trwałytakwbezruchu.Czekały,sameniewiedzącnaco.
Trochępóźniejzobaczyływoddaliżołnierzy.Nosiliinne
munduryniżNiemcy.Opróczkarabinukażdyznichmiał
przysobiewszystko,cojestpotrzebneżołnierzowi
nafroncie:plecak,ładownicę,mapnikimanierkę.Ich
hełmyróżniłysięodniemieckich.
Szlipowoli,zbroniągotowądostrzału,rozglądającsię
dokoła.Wypatrywalisnajperów.
Niktjednakdonichniestrzelał.Możnabypomyśleć,
żeobrońcyiwszyscymieszkańcymiastasięwynieśli.
Dwóchmłodychżołnierzyzatrzymałosięprzed
więźniarkamisiedzącymiileżącyminagruzowisku.
