Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wszyscy,myślicielegreccyuważali,żeistniejeprzedustawnaharmonia
międzywiedząaszczęściem[19].Wodpowiedzinazasadnicze
romantycznerozróżnienieżyciaimyśliktośmógłbypowiedzieć,żedla
romantykówmyślczywiedzazawszeprzybywazapóźnoalbo,jak
formułujetosławnezdanieHegla:
Kiedyfilozofiaoszarejgodziniemalujeswójświt,wtedypewneukształtowanie
życiajużsięzestarzało,aszarościąozmrokuniemożnaniczegoodmłodzić;można
tylkocośpoznać.SowaMinerwywylatujedopierozzapadającymzmierzchem[20].
Przeniesionanagruntrelacjimiędzychrześcijaństwemateologią,
sentencjataoznaczałaby,żechrześcijaństwajakożywejwiarynigdy
niezdołauchwycićżadnateologia.Ajeślijakaśwyrażasens
chrześcijaństwa,tojesttowrzeczywistościjegoaktzgonu.Nigdynie
zrealizowanymmarzeniemOverbeckabyłonapisanie„świeckiej
historiiKościoła”.Chciałwtensposób,jakochrześcijańska„sowa
Minerwy”(mimocałegoswegoantyheglizmu),dostarczyćdowodu
naniemożnośćutrzymaniachrześcijaństwawepocenowoczesnej[21].
Romantycznerozróżnieniemiędzyżyciemamyśląjestrównieżosią
Schleiermacherowskiego
pojmowania
religii.
Albowiem
także
Schleiermacherrozumiałjejżywąrzeczywistośćjakobytwswej
esencji,
poza
zasięgiem
jakiejkolwiek
konceptualizacji.
SchleiermacheraodOverbeckaróżnijednakto,żepierwszy,„teolog
romantyzmu”,przypisywałsobiezdolnośćpercypowanianiedającej
się
skonceptualizować
prawdy
religijnej,podczas
gdydrugi
sceptycznieodnosiłsiędotakichroszczeń–choćbydoroszczeń
heglistów,twierdzących,jakobypotrafiliwykryćobecnegowdziejach
ducha
boskiego
albo
przynajmniej
transhistorycznego[22].
SchleiermachernapoczątkuXIXwiekubyłprzekonany,żeprzepaść
międzychrześcijaństwemakulturąnowoczesnądasięzasypać;
Overbeckpodkoniectegostulecianadzieitakichjużnieżywił.
WoczachOverbeckazmaganiamiędzychrześcijaństwemakulturą
rozstrzygniętezostałyjużdawnonakorzyśćkultury,wciążjednak
odmawiasiępublicznegoprzyznania,żechrześcijaństwosię
skończyło.Itonieprzezhipokryzjęczyw„złejwierze”,zdawałsię
sadzićOverbeck,leczraczejzpowoduniechęciczyniezdolności
