Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wydajesię,iżwmyślteoriiIbnQArablego,każdybytjestformąepi-
fanicznąbytuboskiego,któryobjawiasiępodpostaciąjednegolubwie-
luswoichimion.Zanimbytyzaistniały,byłyukrytewDDuszyBoga”
podpostaciąmodeli.Temodelejakoprototypysąpośrednikiempomię-
dzyBogiemjakoRzeczywistościąabsolutnąaświatemzjawisk.
Wszechświatnatomiastskładasięzimion.Każdeimięobjawionestaje
sięDwładcą”bytu,jakiobjawia.Wzwiązkuztym,każdybytstajesię
formąepifanicznąswojegoPana,cooznacza,iżobjawiaistotęBogazin-
dywidualizowanegozakażdymrazem,wkonkretnymimieniu.Jedno-
cześniejednakżadenbytokreślonyniemożebyćformąepifanicznąBo-
gawcałości.Niechodzibynajmniejofakt,żeistotaboskaobjawiasię
wsposóbfragmentaryczny,leczojejcałkowitąobecnośćzakażdymra-
zemwkażdejteofaniiswoichimion.Pozatymjesttoprzybieraniekaż-
dorazowojednegozimion,którejawisięjakoDpan-władca”.Wtejteo-
riiuwidaczniasięjedenzzasadniczychproblemówdoktrynyIbn
QArablego.Chodziotajemnicęboskości(sirrar-rubfibiyya).Tookreślenie
zakładarozróżnienieboskościjakoatrybutuBogaizwierzchnictwa
jakoprzymiotuPana,któregoczłowiekwzywaiuktóregoszukaschro-
nienia.WterminologiiIbnQArablegoal-ldh(Bóg)jestimieniemokreśla-
jącymistotęboskązawierającąwszystkieprzymioty.Rabb(Pan)tymcza-
semjestBogiemjakbyuosobionym,zindywidualizowanymwjednym
zeswoichatrybutów.
Podczasobjawienia(tagallf),zdaniemIbnQArablego,mistykpowi-
nienuświadomićsobie,iżwszystkieepifaniesąBogiemizarazem
czymśinnymniżOn,cooznacza,żeokreślenieDbyćjednymzBogiem”
nieistnieje.
Mówiącinaczej-chcącuświadomićsobiejednośćegzystencjalną,
wystarczyunicestwićswojeDja”empiryczneizrozumieć,iżczłowiek
nieistnieje,jesttylkoaspektemBoga,jegocieniem.
ZasadątwórcząlubOżywicielemwszechświatajestwteoriiIbn
QArablegoIntelektPierwszyokreślanyrównieżjakoRzeczywistośćrze-
czywistości(h
.aqfqaal-h
.aqd)iq)lubRzeczywistośćMuhammada(h
.aqfqa
Muh
.ammadiyya)7.Tamyślzostajerozwiniętaiznajdujeswojeukorono-
waniewkoncepcjiczłowiekadoskonałego.
XI
Wstęp
7Por.AnawatiG.-GardetL.,Mystiquemusulmane,Paris1986,s.273,gdziepo-
jawiasięokreślenieh
.aqfqaal-h
.aqq-Rzeczywistośćwyższa.Anawatipodaje,iżwsen-
siedosłownymnależałobytłumaczyćtowyrażeniejakoDrzeczywistośćRzeczywiste-
go”lubDrzeczywistośćPrawdziwego”.
